Φίλτατε γήινε και εξωγήινε αναγνώστη μου,
Η κυκλοφορία του νέου ep «Παρέκκλιση» από τον rapper που μας επανα-συστήθηκε ως «ΚΑΠΙΟΣ» με την μουσική συν-επιμέλεια του RSN με μετέφερε περίπου στις αρχές του 2000 όταν δειλά-δειλά άρχισα να εξερευνώ την ελληνική ραπ σκηνή! Μου έκανε τρομερή εντύπωση πως από τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα ακρόασης μου δημιούργησε τα ίδια συναισθήματα με τότε και αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο, νομίζω δε, πως έχει κάτι από μαγεία μέσα! Φορώντας λοιπόν το μεγαλύτερο μου χαμόγελο, σου λέω πως ένιωσα την ίδια περηφάνια για την μουσική της καρδιάς μου! Έτσι λοιπόν ζήτησα από τον “Κάπιο” να κάνουμε μια συζήτηση εφ’ όλης της ύλης για να το γνωρίσω καλύτερα! Και η αλήθεια είναι πως η ποιότητα των γραπτών του είναι εφάμιλλη της ποιότητας του! Για πάμε λοιπόν να δούμε τι όμορφα πράγματα είπαμε!
M-Είμαι πολύ χαρούμενη που σε φιλοξενώ σήμερα στο Local Music Alert ! Πες μας δύο λόγια για τη «Παρέκκλιση»
Κ- Η χαρά είναι δική μου. Είναι ο 1ος επίσημος solo δίσκος μου που κυκλοφόρησε στις 12/3 σε Youtube και στις υπόλοιπες μουσικές πλατφόρμες. Είναι ένα άλμπουμ με πολλές εικόνες και συναισθήματα ενώ μουσικά δεν περιορίζεται στον διαδεδομένο Hip Hop ήχο.
Μ- Θα ξεκινήσω με τη φράση που αγάπησα περισσότερο όταν προετοιμαζόμουν για την συνέντευξη «Σαν τον άγνωστης ταυτότητας υπερήρωα, ο ΚΑΠΙΟΣ κινείται μέσα στην πόλη, έχοντας ως μόνη ιδεολογία του την ανθρωπιά.» Πιστεύεις πως όταν η ανθρωπιά μας η υπερδύναμη μας ουσιαστικά, αναμειχθεί με κάποια ιδεολογία , χάνει την ουσία της;
Κ- Όχι απαραίτητα, όταν όμως μιλάμε για φανατισμό και ακρότητες η ανθρωπιά μας γίνεται πολύ «επιλεκτική». Σκεπτόμενος ότι πολλές φορές όλα αυτά είναι άλλο ένα πράγμα που διχάζει και μας κατηγοριοποιεί, θέλησα ο δίσκος να σταθεί πάνω από αυτό.
Η ανθρωπιά είναι υπερδύναμη αλλά το πρόβλημα είναι πως γινόμαστε ηπερήρωες και κάτοχοι αυτής της δύναμης. Εδώ συχνά δεν τα καταφέρνουμε στα απλά, να πούμε μια σωστή κουβέντα, να χαμογελάμε, να βοηθάμε κτλ.
Μ- Μίλησε μου για το ξεκίνημα σου ; Πως έγινε η είσοδος στο μαγικό κόσμο του Hip Hop;
Κ- Ξεκίνησα περίπου το 1997 όταν άκουσα κάποιες κασέτες με RUN DMC και Public Enemy. Δεν είχα ακούσει ξανά κάτι αντίστοιχο και κόλλησα αμέσως με τον τρόπο που οι στίχοι διαδέχονταν ο ένας τον άλλον δημιουργώντας το τελικό αποτέλεσμα! Είχαν ξεκινήσει να εμφανίζονται και κάποια ελληνικά groups όπως T.X.C. , F.F.C., Razastarr , Nevma , Active Member. Πέσανε στα χέρια μου κάποιες κασέτες τους και με ενθουσίασαν οι στίχοι και ο τρόπος ερμηνείας!
Μ-Και κάπως έτσι κόλλησες το μικρόβιο θα έλεγε κάποιος ;
Κ– Ναι ! Κάπως έτσι άρχισα και εγώ να γράφω και εγώ. Το πρώτο demo το ηχογράφησα το 1998 – 1999 (δεν θυμάμαι με ακρίβεια) σε ένα στούντιο στο Περιστέρι. Οι παραγωγές ήταν δικές μου με όποιο παράδοξο και αντιπαραγωγικό τρόπο μπορείς να σκεφτείς από τα προγράμματα που είχα κατεβάσει όπως Qbase, Wavelab και Acid! Και περίπου το 2000 φτιάξαμε το σχήμα «ΚΑΠΙΟΙ» μαζί με τον Άλκη (με ψευδώνυμο Westman) όπου αρχίσαμε να ηχογραφούμε μαζί αλλά ετοιμάζαμε και solo δουλειές που κάποιες κυκλοφόρησαν μόνο underground τότε. Κάπου στο 2003 ξεκινήσαμε μαζί με έναν μουσικό τον δίσκο «Όμορφη Μέρα» με πρωτότυπη μουσική και συνθέσεις και πολλά live όργανα. Η φάση τότε ήταν να προωθήσεις από χέρι σε χέρι την μουσική σου (πράγμα που κάναμε αρκετές φορές) ή να βγει ο δίσκος μέσω δισκογραφικής. Λόγω ασυμφωνίας μεταξύ μας και λάθος διαχείρισης ίσως κολλήσαμε περισσότερο στην δισκογραφική οδό χωρίς αποτέλεσμα, συνεπώς χάθηκε το momentum. Ο δίσκος ενώ θα μπορούσε να είχε τελειώσει το 2006 ολοκληρώθηκε το master περίπου το 2010 όπου 2 χρόνια μετά τον ανεβάσαμε στο YouTube.
Μ- Πολύ όμορφες στιγμές μου θυμίζεις και πολύ όμορφες εποχές! Τότε που είχαμε τη μουσική μας και όλος ο κόσμος ήταν δικός μας! Πως φτάνουμε λοιπόν στο 2021;
Κ- Εγώ από τότε μέχρι και το 2018 σταματάω κάθε ενασχόληση είτε παραγωγική είτε στιχουργική, δεν παρακολουθούσα τόσο την Ελληνική σκηνή πέραν ελάχιστων καλλιτεχνών. Άκουγα περισσότερο ξένο Hip Hop, Reggae, DUB & ηλεκτρονική μουσική και παλιά τραγούδια της Ελληνικής Hip Hop σκηνής. Κάπου στο 2018 αρχίζει να με τρώει και πάλι η ανάγκη για δημιουργία.
Μ- Και πως φτάνουμε λοιπόν στην «Παρέκκλιση»;
Κ- Άρχισα να γράφω ξανά στίχους και μουσική λέγοντας ότι θα κάνω αυτό που μου λείπει να ακούσω. Υπήρχαν κάποιες ιδέες στο πίσω μέρος του μυαλού μου και ξεκίνησα ξανά με τον ίδιο ρομαντισμό και την ίδια αγάπη που το έκανα και τότε, επιδιώκοντας το αποτέλεσμα να έχει το ήθος και το ύφος εκείνης της εποχής.
Μ- Ρομαντισμός σκέψης η οποία βγαίνει και σαν αίσθηση στον ακροατή ωστόσο είναι ένα δύσκολο ΕP με βαθύ στίχο και υψηλού επιπέδου παραγωγή και νομίζω πως αυτό είναι που το κάνει στην ολότητα του όμορφο είναι πως πηγαίνει τον ακροατή ένα βήμα παρακάτω ! Πες μου λίγα λόγια για την συνεργασία σου με τον RSN ο οποίος κατάφερε να αγκαλιάσει μουσικά τους στίχους σου!
Κ- Σε ευχαριστώ πολύ ! Ναι ίσως είναι λίγο δύσκολο ΕP από την άποψη ότι σαν ήχος δεν είναι αμιγώς Hip Hop. Γι’ αυτό το λόγο πιστεύω πως ακόμα δεν έχει φτάσει σε πολλά αυτιά που θέλουν να ακούσουν κάτι τέτοιο! Πέραν του θετικού feedback από κάποιους ανθρώπους της Ελληνικής Hip Hop σκηνής με εξέπληξε το ενδιαφέρον πολλών ακροατών που δεν ακούν καν αυτό το είδος. Ήθελα αυτόν τον ήχο, επιδίωκα οι παραγωγές να είναι πλούσιες και με εναλλαγές και να έχει ένα κινηματογραφικό αποτύπωμα, επειδή και κάποια από τα τραγούδια θεματικά είναι σαν ταινίες μικρού μήκους γεμάτα εικόνες.
Με τον RSN γνωριστήκαμε το 2005-2006 όπου είχαμε συνυπάρξει κάποιο διάστημα λόγω κοινής μουσικής παρέας . Θαυμάζω την δουλειά του συνεπώς ήταν εύκολο να απευθυνθώ σε αυτόν έστω και μετά από χρόνια. Όπως ανέφερα πριν δεν με ενδιέφερε το αποτέλεσμα να είναι αμιγώς Hip Hop κάτι που ήταν ξεκάθαρο και στον Άρη εξαρχής. H χημεία μεταξύ μας ανακτήθηκε από τη πρώτη στιγμή, με άκουσε τον άκουσα συμπλήρωσε ο ένας τον άλλον και συνεργαστήκαμε άψογα!
Μ-Την σημερινή ελληνική Hip Hop σκηνή πως την βλέπεις ; Θεωρείς πως παράγεται κάτι καλό ; Και αν παραχθεί τι μένει μετά;
Κ- Έχει ανέβει το επίπεδο του στίχου και της παραγωγής. Υπάρχει πολυμορφία που μπορεί να καλύψει κάθε ακροατή, υπάρχουν εξαιρετικοί καλλιτέχνες που ο καθένας στο στυλ του δίνει πολύ ώθηση του είδους προς τα μπρος. Προσωπικά όμως θεωρώ ότι πολλοί καταπιάνονται με παρόμοια θέματα και παρόμοιο στυλ. Δεν μπορώ να φανταστώ τι θα παραχθεί μελλοντικά. Αυτό που ελπίζω είναι ο καθένας να δίνει από τον εαυτό του και να σέβεται τους ακροατές τους. Προσωπικά θα μου άρεσε να δούμε περισσότερες συνεργασίες με άλλα είδη μουσικής.
Μ- Βλέπεις κάποια διαφορά στη μουσική βιομηχανία του τότε και του σήμερα ;
Κ- Η αλήθεια είναι πως στην αρχή ένιωθα λίγο δεινόσαυρος (γέλια) ! Η αλλαγή είναι τεράστια. Από την ανταλλαγή των demo χέρι με χέρι και του ανοργάνωτου της φάσης ή τις δισκογραφικές, το μάρκετινγκ και η διαφήμιση έχουν μπει για τα καλά στο παιχνίδι, τα live έχουν οργανωθεί, οι ψηφιακές πλατφόρμες βοηθούν στην κοινοποίηση και την αναπαραγωγή μέσω των social media αλλά από την άλλη ο όγκος των πληροφοριών είναι τόσο μεγάλος που είναι δύσκολο να τον παρακολουθήσεις ! Είναι θετικό το γεγονός πως οι καλλιτέχνες μπορούν να βγάλουν προς τα έξω πιο εύκολα ό,τι δημιουργούν. Υπάρχει τόσο ταλέντο που πριν δεν έβρισκε τρόπο να προωθήσει την δουλειά του. Επίσης έχει μεγαλύτερη δημοτικότητα και βαρύτητα πλέον ένας καλλιτέχνης που παράγει ένα τραγούδι το 6μηνο και το κάνει βιντεοκλίπ παρά μια ολοκληρωμένη δουλειά χωρίς βίντεο.
Μ- Διαβάζω στο δελτίο τύπου και μου αρέσει πολύ η φράση « Ίσως το γεγονός ότι ανέλαβε την ευθύνη και το χρέος να εκφέρει ουσιώδη λόγο». Ποια είναι σημασία της ευθύνης και του χρέους όταν δημιουργείς μουσική;
Κ- Η μουσική θεωρώ ότι είναι μια από τις μεγαλύτερες επιρροές για τις νεαρές ηλικίες, κάτι σαν δεύτερο σχολείο που προσφέρει επιπλέον ερεθίσματα εκτός του σχολικού περιβάλλοντος. Σκεπτόμενος τα παραπάνω νιώθω ότι πρέπει να προσέχω διπλά αυτά που λέω ιδιαίτερα όταν κάτι ηχογραφείται και μένει, ασχέτως πόσοι θα το ακούσουν. Συνεπώς υπάρχει ευθύνη και ταυτόχρονα χρέος εφόσον ασκούμε επιρροή μέσω της τέχνης. Για πολλούς η μουσική είναι πολλά παραπάνω από ένας ήχος στο υπόβαθρο σε μια έξοδο.
Μ-Πως λοιπόν ο «ΚΑΠΙΟΣ» φτάνει στο σημείο της «Παρέκκλισης»;
Κ- Θα ξεκινήσω λίγο ανάποδα! Ήθελα ο δίσκος να ακούγεται με την καρδιά! Μπορείς να πεις ότι η πρώτη «Παρέκκλιση» είναι το ύφος του project σαν ένα ψυχογράφημα της δεκαετίας 2010-2020, μέσα στην οποία άνθησε η αντίληψη να καταφέρει κάποιος κάτι ατομικά, η προώθηση του εαυτού μας από τα social media κτλ. Μια απόπειρα θεματικά να μην νοιάζομαι μόνο για το «εγώ» αλλά για το «εμείς» και το «μαζί».
Από εκεί και πέρα η έννοια της Παρέκκλισης παρεκκλίνει από μόνη της ανάλογα με το ποιος ορίζει τι είναι αποδεκτό και τι όχι σε μια κοινωνία. Θέλοντας να το εντάξω σε ένα ευρύτερο πλαίσιο στο σήμερα, το να παρεκκλίνεις σημαίνει ότι προσπαθείς να βγεις από τον αλγόριθμο, τον βρόχο της καθημερινότητα μας! Ένα πρώτο βήμα, μια πρώτη προσπάθεια να αποκοπείς από τον υλιστικό τρόπο που μας έμαθαν να ζούμε και τα ανούσια πράγματα που σαν περισπασμοί μας αποπροσανατολίζουν από αυτά που έχουν σημασία. Δεν είμαι αυτός που το κατάφερε. Ακόμα προσπαθώ.
M- Τι λες να κάνουμε ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο;
Κ-Φύγαμε!
Μ-Γυρνάμε στο 2000, θέλω να μου πεις 3 ΜCs , τους οποίους θα ανέβαζες τώρα μαζί σου στη σκηνή και θα κάναμε ένα live αξέχαστο.
Κ– Θα σου πω 3 συγκροτήματα και δεν με ενδιαφέρει να ήμουν και ένας από το κοινό:
Παρεμβολές, Deadlock και F.F.C.
Μ- Θέλω να μου πεις τρείς διάσημους που θα πήγαινες διακοπές μαζί τους ένα road trip;
Κ- Γιάννης Αγγελάκας, Θανάσης Παπαπακωνσταντίνου, Φοίβος Δεληβοριάς!
Μ-Κλείνοντας πες μας τα επόμενα σχέδια σου;
Κ- Υπάρχουν παραγωγές και στίχοι αλλά ακόμα δεν έχω αποφασίσει το ύφος/στυλ του επόμενου project. Παράλληλα έχουμε μιλήσει με κάποιους Hip Hop καλλιτέχνες για συνεργασίες και έναν εκτός Hip Hop σκηνής! Προς το παρόν ακούτε την «Παρέκκλιση» και μένετε συντονισμένοι για τα επόμενα!
Μ- Σε ευχαριστώ πολύ γι’ αυτή την υπέροχη κουβέντα! Στα επόμενα τα πιο όμορφα λοιπόν!
