Φίλτατε γήινε και εξωγήινε αναγνώστη μου,
Επέτρεψε μου να σου πω μόνο λίγα λόγια γι’ αυτή την κασέτα που είναι γεμάτη νοσταλγία, ελευθερία και ανεμελιά. Δεν θα το κρύψω πάντα ήμουν φλώρος. Ανήσυχο πνεύμα, αλλά φλώρος! Η μεγαλύτερη μετεφηβική μου επανάσταση ήταν ότι το γούφερ στο δωμάτιο μου τάραζε την κυρία του τρίτου,η οποία παραπονιόταν εντόνως, πως τα “νταπα ντουπα” τις προκαλούσαν ημικρανίες! Εντάξει, έκανα και κάποια αισχρά graffitis και φορούσα 3 κουκούλες ταυτόχρονα, εκ των οποίων οι 2 ήταν γεμάτες παγέτα και χρυσόσκονη! Κάπως έτσι λοιπόν κρατούσα τη φάση ζωντανή στους διαδρόμους του Θεολογικού.
Η εποχή τότε ήταν δύσκολη. Ένα youtube σχεδόν ανύπαρκτο και μια σύνδεση dial-up, που αν η μητέρα αποφάσιζε να μιλήσει με τη θεία, σου έκοβε τον καυγά στο hiphop.gr στη μέση! (Γουατ εν ερα!) Για εμάς τους νότιους υπήρχε το Metropolis Γλυφάδα, στο οποίο όπως έμπαινες αριστερά υπήρχε μια “στοά”αφιερωμένη στη Rap κουλτούρα. Έπειτα ανακάλυψα ένα δισκάδικο στην Τοσίτσα πίσω από το Πολυτεχνείο στο οποίο κατέβαινα τρέχοντας όταν έπαιρνα βιβλία από τη της Ζωοδόχου Πηγής , “για να το ψάξω όσο περισσότερο μπορώ ρε φίλε! Όλη μέρα ΜΑD θα βλέπω;”. Ο ιδιοκτήτης με καλωσόριζε λέγοντας μου “Το καλό μου, το κορίτσι ” και εγώ έφευγα για βόλτα στα γύρω στενά κρατώντας την τσάντα με τα cds, που με έκανε να νιώθω τον πλουσιότερο άνθρωπο του κόσμου όλου!Αυτή λοιπόν είναι η αρχή!
Απόλαυσε την ανεύθυνα! Μόνο καλό κάνει!
