Φίλτατε γήινε και εξωγήινε αναγνώστη μου,
Το νέο album του Hume Assine θα το παρομοίαζα με μια όμορφη ηλιόλουστη μέρα! Γλυκός, αστραφτερός sunshine electro-pop ήχος του οποίου η φυσική μορφή συνοδεύεται από πραγματικές καραμέλες για να αποτυπώσει ιδανικά την αίσθηση του ήχου του αλλά και του τίτλου του! Το “The Sweetest Sound” κυκλοφόρησε πριν λίγες ημέρες! Το άκουσα, το άκουσα ξανά και άλλη μια φορά, όταν κατάλαβα πως όλα τα τραγούδια είχαν προστεθεί στα αγαπημένα! Έτσι λοιπόν αποφάσισα να ρωτήσω δυο-τρία πραγματάκια τον Hume Assine και την μπάντα του, a.k.a Άννα Πασπάτη στα φωνητικά και Αλέξιος Αντωνόπουλος στα τύμπανα, για το album που μας παρουσίασαν ως τον πιο γλυκό τους ήχο!
Μ- Βαγγέλη, Άννα και Αλέξη ! Σας ευχαριστώ πολύ που βρεθήκαμε σήμερα στο Local Interview για να μιλήσουμε για τη νέα σας υπέροχη δουλειά με τίτλο “The Sweetest Sound”! Πείτε μου λίγα λόγια για το album!
Hume: Είναι ένα album που ήθελα να ακούγεται σαν να μπαίνει κάποιος σε ένα δωμάτιο και να ακούει μία μπάντα να παίζει. Αγυάλιστο και σπιτικό. Μέσα θα βρεις μία πλειάδα διαθέσεων αλλά και ήχων. Όλα όμως δένουν… γλυκά μεταξύ τους!
Άννα: Στο δίσκο συμμετέχω σε 6 κομμάτια, τα οποία λάτρεψα αμέσως μόλις τα άκουσα. Όταν βέβαια άκουσα και τα υπόλοιπα ήταν σαν να συμπληρώθηκε το παζλ. Για μένα το “Sweetest Sound” είναι η εξιστόρηση μιας περιπέτειας, με τα πάνω της και τα κάτω της, που στο τέλος σου αφήνει μια γλυκιά αισιοδοξία.
Αλέξης: Aυτό το album είναι το αποτέλεσμα απίστευτου χρόνου δουλειάς και αφοσίωσης. Πίστεψα από την αρχή σε αυτό το όραμα του Βαγγέλη και παρόλο που είναι ένα solo project, το αγάπησα και το αγκάλιασα σαν δικό μου. Τι και αν ηχογραφούσα μετά από χειρουργείο, τι αν ερχόμουν σε πρωινές πρόβες με μόλις 2 ώρες ύπνου δεν έκανα πίσω πουθενά. Είμαι πραγματικά χαρούμενος για το αποτέλεσμα και δεν μετανιώνω ούτε ένα λεπτό που αφιερώσαμε σε αυτό.
Μ- Θέλω να μάθω την ιστορία -γιατί σίγουρα υπάρχει- πίσω από το όνομα Ηume Assine!
Hume: Η πρώτη σκέψη ήταν να ενώσω τις λέξεις “human” και “Machine” σε “Humachine” καθώς ήθελα να περιγράψω τον ήχο του project ο οποίος είναι φτιαγμένος από μηχανές (βλ. samples, synthesizers κλπ) αλλά έχει και το ανθρώπινο στοιχείο (βλ. ντραμς, φωνές, βιολιά, πιάνα κλπ). Ο κολλητός μου ο Αποστόλης Μπουλές (που παίζει και κιθάρα στο album) μου λέει “Γιατί δεν το κάνεις σαν ονοματεπώνυμο;” Οπότε έγινε Hume Assine, το οποίο ακούγεται το ίδιο και κάπως… σαν να είναι από κάποια χώρα της Ανατολής!
Μ- Ενώ ουσιαστικά μιλάμε για ένα solo project, δεν θα μπορούσα να φανταστώ τα κομμάτια χωρίς τα φωνητικά της Άννας και τον ηλεκτρισμό των τυμπάνων του Αλέξη! Πολύ δυνατή η συνεργασία σας! Πως ενώσατε τις δυνάμεις σας ;
Hume: Ξεκίνησε από την ανάγκη να αποτυπώσω live τις μουσικές που έφτιαχνα μόνος μου στο studio. Απευθύνθηκα αρχικά στον Αλέξιο τον Αντωνόπουλο που είμαστε χρόνια φίλοι να αναλάβει το κομμάτι των ντραμς και σιγά σιγά ήρθε κι έδεσε και η φωνή!
Άννα: Ήμασταν διαδικτυακοί φίλοι με τον Βαγγέλη στο fb και μιλήσαμε για την συμμετοχή μου σε ένα κομμάτι αρχικά. Από την πρώτη κιόλας φορά που μιλήσαμε στο τηλέφωνο κατάλαβα πως πρόκειται για έναν άνθρωπο με πολύ μεράκι για την μουσική. Όταν γνώρισα τα παιδιά κι από κοντά επιβεβαιώθηκα, καθώς δουλεύοντας μαζί τους αφενός ένιωσα ότι καταλαβαίνουμε και σεβόμαστε 100% ο ένας τον άλλο και αφετέρου είχα την ελευθερία να είμαι ο εαυτός μου.
Αλέξης: Με τον Βαγγέλη είμαστε φίλοι από το σχολείο, όπου συμμετείχαμε στην ορχήστρα για τις σχολικές γιορτές. Έπειτα βρεθήκαμε να παίζουμε μαζί στις πρώτες μας μπάντες. Παρόλο που τα ακούσματά μας ήταν πολύ διαφορετικά, μοιραζόμαστε το ίδιο πάθος για την μουσική και την δημιουργία. Για πολύ καιρό κουβεντιάζαμε τον τρόπο να συνεργαστούμε ξανά μουσικά και να που βρέθηκε η ευκαιρία. Την Άννα την γνώρισα αργότερα αλλά η χημεία μεταξύ και των τριών μας ήταν ακαριαία.
M– Στο “Till Now” πήραμε μια γεύση από καλή pop και πως είναι κωδικοποιημένη στο μυαλό του Hume Assine ! Επί παραδείγματι η διασκευή του “House Of The Rising Sun” είναι υπέροχη ! Πολύ διαφορετική και πρωτότυπη! Πέρσι είδα το clip για το “Made In Your Eyes” αλήθεια είναι πως εντυπωσιάστηκα ιδιαίτερα! Από το “Till Now” μέχρι το “The Sweetest Sound” τι έχει αλλάξει για τον Hume Assine;
Hume: Πολλά. Ουσιαστικά το “Till Now” ήταν μια μοναχική δουλειά στο στούντιο. Το “The Sweetest Sound” είναι θα έλεγα ένας παρεΐστικος δίσκος με πινελιές από μπόλικο κόσμο!
Μ- Μέσα στο “The Sweetest Sound” υπάρχουν και δύο κομμάτια με ελληνικό στίχο! Αφενός η «Κυριακή» με τα φωνητικά της Άννας και του Βαγγέλη Κακουλάκη και αφετέρου το «Αυτά είναι τα όνειρα» στο οποίο συμμετέχει ο Θοδωρής Μαυρογιώργης. Υπάρχει κάποια προτίμηση μεταξύ ελληνόφωνου και αγγλόφωνο στίχου;
Hume: Όχι! Σίγουρα εκφράζομαι πιο εύκολα στα ελληνικά, αλλά νιώθω ότι ο αγγλικός στίχος είναι πιο ταιριαστός στον ήχο μου. Η “Κυριακή” και το “Αυτά Είναι Τα Όνειρα” είναι οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Προς το παρόν…..!
Αλέξης: Να προσθέσω απλά ότι η μουσική δεν γνωρίζει σύνορα και γλώσσες. Είναι ένας διεθνής κώδικας επικοινωνίας. Αν ένας καλλιτέχνης νιώθει την ανάγκη σε μια παρούσα συνθήκη, να εκφραστεί σε συγκεκριμένη γλώσσα, τότε πρέπει απλά να το κάνει, χωρίς ταμπέλες, ενδοιασμούς και στερεότυπα.
Μ- Πείτε μου για τις μουσικές επιρροές σας! Εκεί κάπου στην εφηβεία όλοι λίγο πολύ αρχίζουμε να ανακαλύπτουμε τον εαυτό μας ποια αφίσα διακοσμούσε τον τοίχο σας; Ποια ήταν οι πρώτη συναυλία που πήγατε;
Hume: Ήμουν της ελληνικής ροκ από τη μία (Ξύλινα Σπαθιά, Υπόγεια Ρεύματα, αλλά και Τσακνή-Μαχαιρίτσα και από την άλλη, πάρα πολύ Oasis, Garbage, Chemical Brothers, Prodigy κλπ. Η αλήθεια είναι ότι οι αφίσες μου ήταν άσχετες με τη μουσική. Είχα θυμάμαι μία Ferrari F40 και τον Αινστάιν με τη γλώσσα έξω! Πρώτη μου συναυλία ήταν όταν με πήγαν οι γονείς μου στο reunion των Poll στο Λυκαβηττό. Ήμουν 10 χρονών τότε περίπου!
Άννα: Μεγαλώνοντας ήμουν ξεκάθαρα παιδί της pop (και παραμένω ακόμα μεγάλη fan!). Μεγαλώνοντας και ανακαλύπτοντας την φωνή μου αγάπησα την funk, τη rock και την soul, ενώ top στις προτιμήσεις μου πλέον είναι η trip hop. Η πρώτη μου συναυλία ήταν το 2007 που πήγα να ακούσω τους Evanescence με τους οποίους είχα εμμονή ως teenager.
Αλέξης: Από μικρός άκουγα πάντα ότι μου καθόταν καλά στο αυτί. Το Metal και γενικά ο σκληρός ήχος ήταν πάντα η αγαπημένη μου μουσική. Στην πορεία ανακάλυψα πολλά ακόμα βέβαια. Κλασική μουσική, Έλληνες συνθέτες, παραδοσιακή μουσική και άλλα. Αργότερα έπεσα με τα μούτρα στην Jazz και τον John Coltrane και η λίστα δεν έχει τελειωμό. Ο Βαγγέλης κατάφερε να με μυήσει στην ηλεκτρονική μουσική και του το χρωστάω…
Η αφίσα που κοσμούσε για χρόνια το δωμάτιό μου ήταν μια των Metallica όπως και η πρώτη μου ξένη συναυλία σε πολύ μικρή ηλικία ήταν Metallica όταν ήρθαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα το μακρινό πλέον 1993, οπότε θα σέβεστε χαχαχαχα.(…Oh Shit!!!) Μόλις αποκάλυψα την ηλικία μου χαχαχα!!!
*Σεβόμαστε, το δίχως άλλο!*
Μ-Ο τελευταίος χρόνος ήταν ιδιαίτερα δύσκολος για όλους μας! Πως αντιμετωπίζετε όλη αυτή τη σχεδόν κακόβουλη στάση της πολιτείας απέναντι στους καλλιτέχνες ;
Hume: Ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Καλλιτεχνικά αυτό δεν το θεωρώ αρνητικό. Μιλάμε για μία περίοδο που βρίσκονται ταυτόχρονα στα ύψη:
1. Η συναισθηματική φόρτιση
2. Ο φόβος για επιβίωση
3. Το κάλεσμα για θυσία και παγκόσμια κοινωνική αλληλεγγύη προς όφελος των ευαίσθητων ομάδων
4. Ελεύθερος χρόνος για όλα τα παραπάνω.
Υπάρχουν καλύτερες προϋποθέσεις για καλλιτεχνική έξαρση;
Κανένα επίδομα και καμία στήριξη του κράτους δεν μπορεί να εμποδίσει την καλλιτεχνική δημιουργία. Αυτό δε σημαίνει ότι το κράτος δεν πρέπει να στηρίξει όσους εργάζονται στην τέχνη με τον ίδιο τρόπο που στηρίζει όλους τους πληττόμενους εργαζόμενους οποιουδήποτε επαγγελματικού τομέα. Γι’ αυτό πληρώνουμε φόρους άλλωστε!
Άννα: Αν και συναισθηματικά και κοινωνικά νομίζω η κατάσταση μας έχει επηρεάσει όλους σε μεγάλο βαθμό, όσον αφορά το καλλιτεχνικό κομμάτι θέλω να σκέφτομαι αισιόδοξα. Έχουμε χρόνο να μελετήσουμε, να δημιουργήσουμε και να γίνουμε καλύτεροι και παράλληλα αναγκαζόμαστε να σκεφτούμε out of the box και να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε μέχρι να αλλάξει η κατάσταση.
Αλέξης: Δεν ξέρω αν είναι «κακόβουλη» αλλά σίγουρα είναι άδικη. Σε περιόδους κρίσης η τέχνη και η διασκέδαση είναι δυστυχώς από τους πρώτους τομείς που βάλλονται. Ευτυχώς είμαστε αρκετά ευαισθητοποιημένοι και δείχνουμε την αλληλεγγύη μας στους συναδέλφους και συνανθρώπους μας. Από το κράτος ποτέ δεν περιμέναμε πολλά. Μακάρι αυτό να αλλάξει.
Μ- Με ποιον διάσημο/ διάσημη θα θέλατε να φάτε όλες τις καραμέλες του album;
Hume: Με τη Νατάσσα Μποφίλιου, παίζοντας επιτραπέζια.
Άννα: Αν και πιστεύω ότι τα καταφέρνω να τις φάω μια χαρά και μόνη μου, ίσως έδινα μια –δυο στη Jorja Smith μπας και μου πει τα μυστικά της τεχνικής της.
Αλέξης: Τέλεια ερώτηση! Γεύσεις μου αρέσει να μοιράζομαι μόνο με δκούς μου ανθρώπους, αλλά αν πρέπει να διαλέξω κάποιον, θα έλεγα τον Ihsahn(Emperor,Ihsahn) γιατί τον θεωρώ μια μουσική ιδιοφυία. Τώρα εκείνος ως Νορβηγός και μπλακμεταλάς μάλλον θα θέλει να πιει το αίμα μου παρά να φάει καραμέλες μαζί μου, αλλά δεν βαριέσαι, η προσπάθεια μετράει…
Μ- Όταν δεν ασχολείστε με τη μουσική τι άλλο όμορφο κάνετε ;
Hume: Ασχολούμαι με το digital marketing, ασχολούμαι με ένα t-shirt brand που έχω και στον υπόλοιπο χρόνο προσπαθώ να απολαμβάνω βόλτες οπουδήποτε μπορεί να με χτυπάει φρέσκος αέρας, ιδανικά μασουλώντας και κάτι!
Άννα: Αγαπώ πολύ τον χορό, οπότε φέτος πήρα επιτέλους το θάρρος να ξεκινήσω μαθήματα, ενώ παράλληλα παρακολουθώ μαθήματα song writing.
Αλέξης: Κυρίως ασχολούμαι με την διδασκαλία. Διδάσκω τύμπανα αλλά και Γερμανικά. Τελευταία ασχολούμαι παθιασμένα με την φωτογραφία και αρθρογραφώ σε ένα μουσικό site, οπότε σε νιώθω (χαχαχα). Λατρεύω τις συναυλίες τις μπύρες και τα metal festival(…τον covid μου μέσα@#*%). Φυσικά αγαπώ, το να μοιράζομαι όμορφες στιγμές με τους δικούς μου ανθρώπους.
M- Κλείνοντας, θέλω να μου πείτε πως ορίζει ο καθένας από εσάς τον πιο γλυκό του ήχο ;
Hume: Ο ήχος του “είμαστε ενωμένοι, είμαστε μαζί”.
Άννα: O πιο γλυκός ήχος είναι αυτός που σε κάνει να νιώθεις εσύ και δεν βλέπεις την ώρα να τον μοιραστείς με αυτούς που αγαπάς.
Αλέξης: Ο πιο γλυκός ήχος είναι όλα αυτά που θέλεις και γεμίζουν την ψυχή σου. Όλα αυτά που σε κάνουν να νιώθεις ζωντανός και ενεργός. Οι στιγμές, οι φίλοι , η οικογένεια, η ζωή, ωωωωπα…άκυρο…άλλαξα γνώμη, σβήσε τα προηγούμενα (χαχαχα). Μόλις αποφάσισα ότι ο πιο γλυκός ήχος είναι ο ήχος που κάνει το κουτάκι της παγωμένης μπύρας όταν ανοίγει. Ρε παιδιά…δεν υπάρχει πιο γλυκός!!!
Hume: Ο Αλέξης λέει μόνο ωμές αλήθειες!
Μ- Σας ευχαριστώ πολύ για την κουβέντα που είχαμε! Στα επόμενα στα πιο όμορφα και στα ακόμα πιο γλυκά!
