Πόσο χαίρομαι όταν έρχεται η στιγμή να γράψω στα κείμενά μου για ήχους που νιώθω ότι υπήρχαν μέσα μου πριν καν τους ακούσω. Ήχοι οι οποίοι όταν συναντούν την καρδιά, το μυαλό και τα αυτιά, γίνονται γονιδιακοί. Έτσι ακριβώς ένιωσα όταν το “Street Fighter Mas” βγήκε από τα ερτζιανά και απέκτησε μια σχεδόν ανθρώπινη οντότητα στον χωρόχρονό του κοντινού 2018. Μουσική πρωτοποριακή. Σύνθεση που δεν άφηνε περιθώρια να σκεφτείς τι είναι αυτό που ακούς και να βάλεις ταμπέλες. Ήχος που σε έκανε να υποκλίνεσαι μπροστά στη δύναμη του συναισθήματος που μπορούν οι μελωδικές γραμμές να πλάσουν μέσα σου. Ο σαξοφωνίστας Kamasi Washington είχε καταφέρει μέσα σε ένα αριστουργηματικό διάστημα 5 λεπτών και 58 δευτερολέπτων να μου αποκαλύψει ολόκληρη τη μουσική του διάνοια. Σκέφτηκα πως αυτή η αυθεντικότητα δημιουργίας σε συνάρτηση με τον άριστο ήχο, σίγουρα δεν ήταν συμπτωματική.
Πληκτρολόγησα το όνομά του και έβαλα σε αναπαραγωγή το ντεμπούτο σόλο άλμπουμ του με τίτλο “The Epic”(2015). Ποτέ δεν ήμουν τόσο σύμφωνη με έναν τίτλο, ο οποίος θα μπορούσε να κριθεί και ως λίγο εγωκεντρικός, πριν όντως ακούσω το ηχητικό αποτέλεσμα. Τα πρώτα κομμάτια αρχίζουν να ρέουν. Υπέροχη τζαζ, ανάλαφρο σαξόφωνο, ωραία πνευστά και κρουστά, πιάνο, χορωδίες…. Αρχίζω να γκουγκλάρω μανιωδώς και να ευχαριστώ κάθε υπέργεια δύναμη που με έκανε «σύγχρονή» του. Γεννημένος τον Φεβρουάριο του 1981 – αυτοί οι φοβεροί 40ρηδες και τα ακούσματα τους- στην Καλιφόρνια, διαβάζω όμως πως το ντεμπούτο άλμπουμ του κυκλοφόρησε το 2004 με την μπάντα “Young Jazz Giants”, η οποία απαρτίζονταν από τον ντραμίστα Billy Higgins, τον πιανίστα Cameron Graves και τα αδέλφια Stephen (“Thundercat”) και Ronald Bruner. Έπειτα από το 2005-2015 έκανε ακόμα κάποιες ανεξάρτητες κυκλοφορίες κυρίως με την Gerald Wilson Orchestra.
Εντυπωσιακό είναι πως ο Kamasi Washington έπιασε πρώτη φορά το σαξόφωνο σε ηλικία 13 ετών, ενώ είχε αρχίσει ήδη να παίζει άλλα όργανα. Μέχρι το τέλος του γυμνασίου ήταν ο κύριος σαξοφωνίστας στο Hamilton High School Music Academy. Μετέπειτα στο UCLA σπουδάζει μουσικολογία των εθνών και εκτός από την προαναφερθείσα μπάντα αρχίζει συστηματικά να παίζει και να συνεργάζεται με καταξιωμένους μουσικούς από διάφορα μουσικά είδη όπως οι Snoop Dogg, Raphael Saadiq, Gerald Wilson, McCoy Tyner, George Duke, και PJ Morton.
Το “The Epic” κυκλοφορεί το 2015 κερδίζει κοινό, κριτικούς και βραβεία. Το “Heaven and Earth” (2018) ακολουθεί το “The Epic” με κοινό και κριτικούς να μιλάνε πια αποκαλώντας την μουσική του Kamasi Washington ως μια ξεκάθαρη παρέμβαση που ξεπερνούσε γενιές και είδη. Κάπου εδώ δεν μπορώ να μην αναφερθώ στο “supergroup” που δημιουργήθηκε το 2019, “DINNER PARTY”, το οποίο απαρτίζεται από τους φίλους του Robert Glasper, Terrace Martin και 9th Wonder. Όταν γράφω «φίλους του» να επισημάνω πως πρόκειται για την αφρόκρεμα της jazz/ soul/ nu-soul/ RnB σκηνής της τελευταίας δεκαπενταετίας. Ακούστε το εξαιρετικό ντεμπούτο τους “Dinner Party: Dessert”.
Η μουσική του Kamasi Washington χαρακτηρίζεται ως blend/ fusion Jazz με πολλές κλασσικές επιρροές. Οι δίσκοι του ακούγονται αργά. Προσωπικά μπορεί να μου πάρει και μια εβδομάδα να ακούσω ολόκληρο άλμπουμ του. Πάντα με ανορθόδοξη σειρά. Πάντα με αυτόν τον χαρακτηριστικά επιβλητικό, κλιμακούμενο, σχεδόν αυτοκρατορικό ήχο του σαξοφώνου που κάνει τα πνευμόνια σου και το στέρνο σου να ανοίγουν! Πάντα βρίσκοντας κάποιο ακόμα κομμάτι να βάλω στα αγαπημένα μου. Γιατί όπως και τους στίχους, οι οποίοι από φορά σε φορά σου μοιάζουν διαφορετικοί έτσι και οι μελωδίες, κάθε φορά αποκαλύπτουν ένα νέο μυστικό.
Λάτρεψα το τελευταίο του άλμπουμ “Fearless Movement”, το οποίο το συμπεριέλαβα και στα καλύτερα της χρονιάς που μας πέρασε. Ένα άλμπουμ λίγο πιο «χορευτικό». Όπως το εξηγεί ο ίδιος: «Ο χορός είναι κίνηση και έκφραση, και με έναν τρόπο είναι το ίδιο πράγμα με τη μουσική — εκφράζοντας το πνεύμα σου μέσω του σώματός σου. Αυτό προσπαθεί να προωθήσει αυτό το άλμπουμ».
Η στροφή του προς τον χορό και η συμπερίληψη του κοινού του σε αυτήν την πορεία είναι φυσική εξέλιξη της διαρκούς μελέτης του Washington για τη μουσική ως μέσο σύνδεσης. Το “Fearless Movement” προσφέρει κάτι διαφορετικό, εξακολουθεί να είναι τεράστιο σε κλίμακα, αλλά είναι πιο ρυθμικό και αυτή τη φορά έχει ράπερς μέσα στον κόσμο του. Υπάρχει ένα αίσθημα συντροφικότητας στο “Fearless Movement”, που συνεχίζει να συνδέει το έργο του Washington με τη μαύρη μουσική του Λος Άντζελες μέσα στον χρόνο, από το παρελθόν στο παρόν και στο μέλλον.
