Η πρώτη αστραπιαία σκέψη όταν μιλάω για εγχώρια, ποιοτική, fresh, sunshine, electro…. χμμμ… για μισό λεπτό, μήπως ξέχασα κάποια ταμπελίτσα πριν γράψω περήφανα την λέξη POP δίπλα από το όνομα των Hume Assine ; Όχι! Αλλά και αν ξέχασα κάτι, προσπαθώντας να αποτυπώσω ακριβώς τον ήχο τους, διαβάζοντας στη συνέχεια το κείμενο της ανταπόκρισης για το δεύτερο «AX AΘΗΝΑ» live, θα καταλάβετε ακριβώς το «συναίσθημα του ήχου» τους όπως μου αρέσει να γράφω συχνά.
Το δεύτερο «AX AΘΗΝΑ» live λοιπόν φιλοξενήθηκε στο «Πάνω Σπίτι» ένα πανέμορφο αρχοντικό της δεκαετίας του 30’, μέσα στο οποίο ο επισκέπτης έπαιρνε μια γερή δόση από την αίγλη και τη λάμψη της μεσοπολεμικής Αθήνας. Μπαίνοντας μέσα στην κύρια αίθουσα όπου είχε στηθεί και το set up της μπάντας σκεφτόμουν πως ο φρέσκος ηλεκτρονικός ήχος των Hume Assine θα μπορούσε να ταιριάξει με το μπλε βελούδο στις κουρτίνες, τα χρυσά σμιλευμένα γύψινα στα ταβάνια και τους κρυστάλλινους πολυελαίους που κρέμονταν αγέρωχοι περιμένοντας τον a priori θαυμασμό μου. Εκεί όμως υπήρχε και μια κέλτικη άρπα, το alter ego της Έλενας Λεώνη, η οποία αέρινη και μοιραία, ήταν νομίζω το μέσο για να αποκωδικοποιήσει το μυαλό μου πως τα οπτικά ερεθίσματα που λαμβάνει διαδραματίζονται στο τώρα και όχι μέσα σε μια χρονοκάψουλα.
Ο χώρος φωτίστηκε με ροζ και μπλε φώτα και το live ξεκίνησε με το “Athens Blues” το ομότιτλο κομμάτι από το τελευταίο ολοκληρωμένο άλμπουμ των Hume Assine αλλά στην Laid-back εκδοχή του, απολύτως ασορτί με την μωβ αύρα του φωτισμού. Εξαιρετική η επιλογή ο λιγότερο electro, αλλά πολύ atmosphere, downtempo και cinematic εαυτός της μπάντας. Έπειτα η Έλενα Λεώνη παίρνει την σκυτάλη με το «Καλοκαιράκι» και το «Ζεϊμπέκικο». Φοβερή φωνή, φοβερός επαγγελματισμός, γλυκύτατο πλάσμα! Επιτρέψτε μου κάπου εδώ να γράψω πως η Έλενα είναι το επόμενο big thing της εγχώριας εναλλακτικής σκηνής και σίγουρα μέσα στο επόμενο διάστημα θα έχουμε πολλά να πούμε. “Super Feelings”, “Inner Fire”, «Πολυκατοικίες», “Crying”, “Made In Your Eyes”,τα κομμάτια διαδέχονταν το ένα το άλλο και και εγώ παρατηρούσα πόσο ταιριαστά είναι όλα τα ανόμοια του χώρου. Οι μουσικές, οι εποχές, μα πάνω απ’ όλα οι άνθρωποι, όταν αποφασίσουν να λειάνουν αυτά που φαινομενικά τους διαφοροποιούν.
Το «ΑΧ ΑΘΗΝΑ» #2 αφενός μου έδειξε έναν άλλον, λίγο πιο σκοτεινό, ατμοσφαιρικό χαρακτήρα από την αγαπημένη μου μπάντα αλλά ταυτόχρονα μου απέδειξε την ευκολία προσαρμογής της σε νέες συνθήκες, ερεθίσματα και απαιτήσεις. Αφετέρου οι Hume Assine ως οικοδεσπότες παίρνουν 10/10 όχι γιατί πάντα φροντίζουν το κοινό να γίνει το τέταρτο μέλος της μπάντας τους, αλλά για τον χώρο και τον χρόνο που δόθηκε στην Έλενα Λεώνη να δείξει ακριβώς το συναίσθημα του ήχου της, ενώ μοιράζονταν την ίδια σκηνή, την ίδια στιγμή. Και αλήθεια αυτό το συναντάς σπάνια. Πόσο ωραίες διασκευές έκανε η Έλενα στο «Γιασεμί», στις «Νυχτερινές Πειπλανήσεις», στον «Θυμό».
Ανυπομονώ λοιπόν για το «AX AΘΗΝΑ» live #3 γιατί ειλικρινά θέλω να δω που μπορεί να φτάσει ο μουσικός χαμαιλεοντισμός των Ηume Assine και του επόμενου μυστικού καλεσμένου τους.
