ΑρχικήHeart Picked PlaylistsΚασέτα Ιουνίου ’24

Κασέτα Ιουνίου ’24

Το soundtrack του μήνα έχει CHERISE, Raye, Coldplay, Irene, Monsieur Minimal, MAZOHA, Eισβολέα

-

Αγαπημένοι μου αναγνώστες,
Σας γράφω κάτω από ένα αλμυρίκι, όσο ο τζίτζικας από πάνω, διαλαλεί τον αιώνιο σκοπό του ευ ζην. Τέλος Ιουνίου και όπως κάθε τέλος του μήνα, συναντιόμαστε εδώ για να κάνουμε ψυχανάλυση και να μιλήσουμε για μουσική. Έχω κάποιες ερωτήσεις να σας κάνω: Πόσα παγωτά έχετε φάει; Πόσες βουτιές έχετε κάνει; Πόσες υπεύθυνες παλόμες έχετε πιει; Α! Α! Και για να μην το ξεχάσω στα φοιτητικά σας χρόνια είχατε να φάτε τσίζμποργκερ και χάμποργκερ; Και τώρα που είστε σοβαροί φορολογούμενοι πολίτες με τον ΕΝΦΙΑ σας με το Ε9 σας με τις ΔΕΚΟ σας, ποιο απορρυπαντικό και μαλακτικό ξεπλύματος, συγγνώμη, πλύσης ήθελα να γράψω χρησιμοποιείτε; Όποιος απαντήσει στην τελευταία ερώτηση κερδίζει πελούσια δώρα! Καταλαβαίνετε λοιπόν πως η μουσική έσωσε για ακόμη ένα μήνα την ψυχή μου και τα αυτόφωτο λοκάλια έκαναν την βόλτα να αξίζει.

Πάμε να δούμε όμως σιγά σιγά ποια albums και singles έκαναν αυτόν τον μήνα την διαφορά. Ξεκινάμε με τις ξένες κυκλοφορίες. Μα τι όμορφη περίπτωση η CHERISE και το single της “My Cherie Amour”, το οποίο κυκλοφόρησε 30 Μαΐου. Δεν το συμπεριέλαβα στην αντίστοιχη κασέτα γιατί ήθελα να το λιώσω, όπως και έγινε! Meanwhile όμως το CHERISE(άκι) μας κυκλοφόρησε άλλο ένα σινγκλάκι με τίτλο “Chase”. Εντελώς διαφορετικά σαν ύφος. To πρώτο ατόφιο soulfoul rnb, ενώ το άλλο dance, nu disco, funky. Ωστόσο η φωνή της σε καθοδηγεί και στα δύο. Έμαθα πως η εμφάνιση της στο Athens Jazz ήταν εξαιρετική και ανυπομονώ να την δούμε ξανά στην χώρα μας. Η CHERISE λοιπόν, μια από τις κορυφαίες soulful ερμηνεύτριες της Βρετανίας, αναδυόμενη σταρ, μέλος μιας νέας γενιάς soul, jazz και R&B μουσικών που διαχειρίζονται με σεβασμό αλλά και με την απαραίτητη φρέσκια προσέγγιση μια τεράστια μουσική παρακαταθήκη, ξεχωρίζει για το punk ταπεραμέντο της, το οποίο αναμειγνύεται με την αυθεντική soul-jazz χροιά και τη διάχυτη αυτοπεποίθησή της. Και εννοείται μόλις ακούσετε αυτά τα δύο singles, πρέπει να ακούσετε και το ντεμπούτο άλμπουμ της με τίτλο “Calling”.

Δεύτερο single που έσκασε σαν βόμβα στα ακουστικά μου ήταν το “Genesis” της Raye! Ω Θεοί! Ακόμα δεν ξεπεράσαμε το “My 21st Century Blues” (και πραγματικά κάνω έκκληση στους ραδιοφωνικούς παραγωγούς να σταματήσουν να παίζουν το “Thrill Is Gone”, έχει πολλά υπέροχα κομμάτια αυτός ο δίσκος μέσα) έρχεται το “Genesis” να μας δείξει πως δεν ήταν μια τυχαία πρωταγωνίστρια της προηγούμενης χρονιάς, ούτε ήταν ένα υπέροχα τυχαίο ντεμπούτο άλμπουμ! Βέβαια θα μου πεις τυχαίο και υπέροχο στην ίδια πρόταση όταν μιλάμε για τέχνη δεν γίνεται και έχετε δίκιο! Το “Genesis” λοιπόν είναι ένα κομμάτι γροθιά στο στομάχι του σημερινού «νεοανθρώπου» και μιλάει για τον εθισμό στις οθόνες, τα σόσιαλ μίντια, την εικόνα των σωμάτων μας, τις τάσεις αυτοκτονίας τον αλκοολισμό, τη νηφαλιότητα, την πολιτική, την θρησκεία. Ο ήχος του πάει από το RnB στη Jazz στο κλασσικό Blues και στο τέλος έχει κάποια bossa nova στοιχεία. Θα ζήσουμε μεγάλες στιγμές τα επόμενα χρόνια με την Raye και ειλικρινά ανυπομονώ!

Επόμενο single “ωωωωωωωωωωω ωωωωωωωωωωωωω ωωωωωωωω” με συγχωρείται αλλά 22 μέρες μετά την συναυλία των Coldplay στην Ελλάδα, κλείνω τα μάτια μου και το κατάμεστο, παλμικό, πολύχρωμο ΟΑΚΑ κάνει την καρδιά μου να χτυπάει ακόμα! Το “feelslikeimfallinginlove” ήρθε στα ακουστικά μου για να με κάνει να μην ξεχάσω ποτέ αυτό το συναίσθημα! Κλασσικό κολντπλεικό συναίσθημα, κλασσική γλυκύτητα φωνής και ήχου. Διάβασα πολλά αυτές τις 22 μέρες για την συναυλία. Κάποια από αυτά ορθές παρατηρήσεις, κάποια άλλα παρωχημένες σκέψεις για οπαδισμό στον ήχο που κάνει επίκληση του συναισθήματος! Για όνομα! Μόνο στους Coldplay το έχετε συναντήσει αυτό; Γιατί αν κάνουμε μια βόλτα ανά τις λίμνες, τις όχθες και τα φεστιβάλ κάθε καλοκαιριού στη χώρα μας, ο οπαδισμός αναβλύζει περήφανος made in Greece. Επίσης διάβασα άκομψες (το λιγότερο) φράσεις που αφορούσαν τις γυναίκες του σόου και αλήθεια εν έτη 2024 θα έπρεπε να είμαστε πολύ προσεκτικές σε αυτά που γράφουμε, ειδικά εμείς οι γυναίκες.

Από τότε που άκουσα πρώτη φορά το “Clocks” θυμάμαι να βρίσκομαι σε έναν διαφορετικό κύκλο στον οποίο κάθε φορά χρειαζόταν να «υποστηρίξω» τη μουσική των Coldplay! Δεν είναι ξεκάθαρη ροκ, δεν είναι ξεκάθαρη ποπ, δεν είναι…. Είναι μουσική που μπαίνει μέσα σου και βρίσκει τον τρόπο να κάνει την καρδιά σου να ακούει πρώτη. Δεν ήμουν ποτέ φανατική ακροάτρια. Δέθηκα πολύ μαζί τους πηγαίνοντας να υπογράψω την παραίτηση μου πολύ μακριά από ένα γραφείο από το οποίο είχα παραιτηθεί και ο Chris Martin εισέβαλε από το Spotify, χωρίς καν να ξέρω πως, τραγουδώντας “For some reason, I can’t explain/Once you’d gone, there was never, never an honest word / And that was when I ruled the world”. Στις 8 Ιουνίου η έφηβη Μύριαμ έβαλε τσεκ σε ένα από τα κουτάκια της που έγραφε «Να ακούσω το Clocks live»! Και το άκουσε και έκλαιγε και κοιτούσε τον ουρανό ευχαριστώντας ό,τι υπάρχει εκεί πάνω και που ήταν εκεί και ζούσε το όνειρο. Τόσο που ξέχασε να πατήσει το save στο βίντεο! Ας είναι… Όλα έχουν καταγραφεί στη καρδιά.

*Inception Playlist*

1. Irene ft. RSN- All That I Want
2. CHERISE – My Cherie Amour
3. The Sacred Souls – Lucid Girl
4. Florentia Tasiani ft. Lambi – Είναι Απλό
5. Raye – Genesis
6. Common ft. Pete Rock – Dreaming
7. Monsieur Minimal ft. Anastasia Velissariou – Give it to me
8. FL ft. John Tass – Whispers
9. Stratos Fygetakis – Over My Head
10. Jimmy Knows – Fall

Πάμε στα αυτόφωτα λοκάλια μου τώρα. Ξεκινάω με Irene. Να ξέρετε πως αν η Irene κυκλοφορήσει δουλειά, για την οποία εγώ δεν γράψω σε κείμενο μου, είναι ξεκάθαρο μήνυμα προς εσάς αναγνώστες μου. Θα με έχουν απαγάγει και αυτό θα είναι το σινιάλο μας για να έρθετε να με σώσετε! Λοιπόν είμαι groupie της ύπαρξης αυτής και ταυτόχρονα πάρα πολύ περήφανη για την ποιότητα της τέχνης που συναντάει τον άνθρωπο στο ταξίδι της δημιουργίας. Το “All that I know”, το νέο της single που κυκλοφόρησε με τον RSN αποδεικνύει αφενός πως η Irene ανήκει στην σκηνή του εξωτερικού από προχθές; Ίσως και λίγο πιο πριν και προφανώς, όπως έχω γράψει ξανά δεν υπάρχει αντίστοιχο επίπεδο στη λόκαλ σκηνή. Αλλά και ο RSN έχει καταγράψει γονιδιάκα πλέον τους ρυθμούς αυτούς, κάνοντάς τους να στέκονται δίπλα σε ξένες παραγωγές που δεν ξεχωρίζουν μεταξύ τους πια. Lο fi, jazzy και hip hop ορίζουν το ύφος του κομματιού που είναι επηρεασμένο από τη δυτική ακτή αλλά και από vibes της underground hip hop μουσικής σκηνής. Τα μαγικά φαλτσέτα της Irene αφηγούνται τους στίχους της μέσα από εντυπωσιακά πολυεπίπεδα φωνητικά και μας κάνει να αναρωτηθούμε για μια σχέση δύο ανθρώπων που βρίσκονται σε πολύ διαφορετικές σελίδες ο ένας από τον άλλον. Πολλές φορές αυτό μεταφράζεται σε πόθο και άλλες σε εφιάλτη. Εγώ θα πω, πως αν η άλλη πλευρά στο νόμισμα του πόθου είναι ο εφιάλτης, σταμάτησε την σβούρα και βγες από το όνειρο. Μπορείς!

Δίσκος που περίμενα πολύ καιρό είναι αυτός του Monsieur Minimal. Έχω μια αδυναμία σε αυτόν το καλλιτέχνη και μου αρέσει η αίσθηση της οικειότητας που δημιουργεί στον ακροατή του. Μου είχε λείψει ο ήχος του και τέσσερα χρόνια μετά το “Esteria”, τι δισκάρα τι ήχος! 7 στα 7 διαμάντια θυμάμαι να γράφω μας χτυπάει με το “Seven {From East to West}”! Είχαμε κάποια δείγματα με το “Desert in your Eyes” και το “Anatolia” αλλά όταν άκουσα το “My Soul Is Back” έγραψα «Ανάσταση»! Αν δείτε το κλιπ θα καταλάβετε. Πατήστε το ντε και δείτε το! Ο δίσκος περιέχει μια εξαιρετική neodisco στιγμή, το κομμάτι “Give it to Me” και το ερμηνεύει η Αναστασία Βελισσαρίου. To “Last Dance” καταφέρνει να ενώνει Δύση και Ανατολή με πολύ ωραίο τρόπο και synths που σε κάνουν να νομίζεις πως είσαι σε μια disco στη μέση της ερήμου. Monsieur σας έδωσα ιδέα για το επόμενο κλιπ! Μήπως να είναι η συνέχεια από το υπέροχο “Tonight” με την φανταστική Rosey Blue; Την οποία εννοείται πως την θέλω πρωταγωνίστρια! Ο δίσκος περιέχει και δυο reworks από το θρυλικό πια άλμπουμ “Lollipop”. To “Love Story” μετατρέπεται σε “Love and Hate Story,” και το “Love is a Circle” becomes “Life is a Circle”, τα οποία πάλι ερμηνεύει με πολύ ξεχωριστό τρόπο η Αναστασία Βελισσαρίου ακολουθώντας την neo-vintage sophisticated ενορχήστρωση του Monsieur Minimal.

Eπόμενος;; Ο ΜAZOHA με το “Stress gia Success”! Τι τύπος είναι αυτός μωρέ! Διαβάζω πως σε αυτόν τον δίσκο γκαζώνει κι’ άλλο και αναρωτιέμαι μονάχη η ποπ κορασίδα «ΠΟΣΟ ΑΚΟΜΑ»; Πατάω το play και είναι εκεί πιο τρελαμένος από ποτέ αλλά και πιο συναισθηματικός από ποτέ. Και σκέφτομαι πως σταθερά έχει φτιάξει μια άρτια πανκ συνθήκη μέσα στην οποία είναι μόνος του. Και όταν λέω μόνος του εννοώ πως δεν υπάρχει ανταγωνισμός για το επίπεδο του ΜAZOHA στα εγχώρια. Aπολαύστε τον δίσκο! Δικά μου αγαπημένα: «Ανοιχτή πληγή», «Ως το τέρμα», «Πιστόλι», «Όλα όσα αγαπώ μοιάζουν».

Λαστ μπατ νοτ λιστ ΕΙΣΒΟ! Τα είπαμε για τα 25 χρόνια στον Λυκαβηττό! Σας είπα πως εκεί άκουσα κομμάτια από τον νέο δίσκο και είπα ότι θα τα ακούσω επιστάμενα, αν και κάποια με έπιασαν από την πρώτη ρίμα! Και πατάω το play! «Κεφάλαιο Πρώτο» λέει και ξεκινάει μια εξιστόρηση που αποτυπώνει τις τελευταίες ώρες πριν το τέλος του κόσμου κατά τη διάρκεια μιας εξομολόγησης, μπροστά σε έναν ιερέα με τις φωνές των Βαλέρια Κουρούπη, Σταύρος Σβήγκος, Λαέρτης Μαλκότσης σε κείμενα του ίδιου του Εισβολέα. Το “Voodoo” ακολουθεί σαν τυφώνας και νομίζω πως βρίσκομαι μπροστά σε κάτι ήδη κλασσικά πρωτοποριακό. Τόσο φρέσκο ηχητικά, τόσο σκηνοθετημένο ηχητικά! Λαϊκή μουσική, ραπ, παραδοσιακή, ηλεκτρονική, beats, κρουστά και 808s, σαξόφωνα κλαρίνα, τσαμπούνες. Οι στίχοι και οι ρίμες είναι μια ωμή αποτύπωση της μεταπολιτευτικής περιόδου μέσα στην οποία όσοι μεγαλώσαμε νιώθουμε ακόμα και την ανάσα στο «Εμείς Παλιά». Εξαιρετική Νεφέλη Φσούλη στο “Νarki SOS”!

Ωστόσο αποτυπώνεται εξαιρετικά και το άγριο σήμερα. Όπως έγραψα και στο κείμενο του Λυκαβηττού αυτός ο δίσκος είναι η απόδειξη της εσωτερικής πορείας που ακολούθησε ο Εισβολέας τα τελευταία χρόνια. Ειδικά τα τελευταία πέντε. Ακούστε αυτόν τον δίσκο! Πολλές φορές εμείς που σας προτείνουμε μουσική για κάτι πολύ καλό, σας λέμε να το δώσετε στα παιδιά σας να το ακούσουν. Θα το αντιστρέψω και θα σας πω δώστε αυτόν τον δίσκο στους γονείς σας να τον ακούσουν!

Μύριαμ Παρασκευοπούλου
Μύριαμ Παρασκευοπούλου
Με λένε Μύριαμ Παρασκευοπούλου . Γεννήθηκα και ζω στην Αθήνα . ΑΓΑΠΏ: τους αληθινούς ανθρώπους τη θάλασσα τους σκύλους αλλά και τις γάτες τις ατελείωτες κουβέντες με τους κολλητούς Όταν δεν αγαπώ ΑΔΙΑΦΟΡΏ. Δε μπορώ να κλείσω μάτια στόμα και αυτιά μπροστά στην αδικία .

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ