Κάνω έναν εξωστρεφή, γεμάτο απορία μονόλογο για το πόση μουσική άκουσα τον μήνα Οκτώβριο. Πόση και αν όντως άκουσα…. Μα άκουσα; Ο Σεπτέμβρης ήταν σαρωτικός και αλήθεια νομίζω πως ήθελα την ησυχία που μου παρείχε ο Οκτώβρης ή τουλάχιστον την ησυχία την οποία παρείχα και ίσως υποσυνείδητα δημιούργησα η ίδια για εμένα. Για πάμε να δούμε όμως σιγά σιγά σε αυτή την slow listening αλλά και smooth κατάστασή μου τι άκουσα από ξένες και φυσικά αυτόφωτες λόκαλ κυκλοφορίες.
Ξεκινάω ως γνωστόν με τις ξένες κυκλοφορίες. Άκουσα The Sacred Souls, Jake Isaak, Leon Bridges, Coldplay, CHERISE και Κelly Finnigan. Καλύτερους και πιο ολοκληρωμένους ως αποτέλεσμα ένιωσα τους δίσκους του Jake Isaak, για το οποίο σύντομα θα μιλήσουμε εκτενέστερα, των The Sacred Souls και των Coldplay. Η πολύ αγαπημένη μου CHERISE δεν με ενθουσίασε ιδιαίτερα όπως και ο Kelly Finnigan, που νομίζω πως ήταν ένας δίσκος ίδιος από την αρχή μέχρι το τέλος.
The Sacred Souls – Got a Story to Tell
Πόσο όμορφα με έκανε να νιώσω αυτός ο δίσκος. Γεμάτος δίσκος με 12 κομμάτια και ένα κύριο χαρακτηριστικό. Κανένα δεν μου θύμισε το προηγούμενο που άκουγα. Αρχίζω να λατρεύω με πολύ σοβαρό τρόπο τη μπάντα αυτή όπως και την φωνή του Josh Lane, τον οποίο ξεκάθαρα ερωτεύτηκα από την στιγμή που μου τραγούδησε “Can I Call You Rose?”. Έξυπνος soul, nu soul ήχος με φανταστικά RnB στοιχεία και όταν λέω RnB, εννοώ αυτό τo pure rhythm n blues της προ 90’s εποχής. Να ξαναπώ και για τα φωνητικά; Εξαιρετικά! Νομίζω πως είναι ένας από τους δίσκους της χρονιάς μου.
Leon Bridges – Leon
Ο Leon Bridges είναι μια εξαιρετική περίπτωση καλλιτέχνη. Η φωνή του και η αύρα της φωνής του είναι χαρακτηριστική στο τελευταίο του άλμπουμ με τίτλο “Leon”…. Χμμμ… δεν με κράτησε εκτός από 2-3 singles, βρήκα όλο το υπόλοιπο κάπως ασυντόνιστο και κάπως flat… Δηλαδή, θέλω να πω ότι το άλμπουμ περιέχει ένα διαμαντάκι, το “That’s What I Call Love” το οποίο πιάνει τον ακροατή από την πρώτη νότα. Το άλμπουμ συνεχίζει με το “Laredo” που OK smooth pop και με την φωνή του Leon αναβαθμίζεται… Έπειτα δημιουργείται μια ευθεία γραμμή μέχρι να φτάσεις στην τριάδα “Never Satisfied”, “Peaceful Place” και “Can’t Have It All”. Δυσκολεύτηκα με αυτό το άλμπουμ γιατί προφανώς και δεν είναι κακό…. Είναι ένα καλό άλμπουμ αλλά flat. Και αμφιταλαντεύομαι αν είναι μια συνθήκη οικειότητας ήχου του καλλιτέχνη προς τον ακροατή ή αν αυτό το indie pop-folk κλίμα μπορεί να δώσει κάτι περισσότερο.
*Inception Playlist
1.Resonoot ft. Sigmataf – Eρωτήσεις
2. ΚΑΠΙΟΙ – Τέλος Λογικής
3. Aoris – Transient
4. General Sticks ft. TURBOFLOW 3000 & Καλλιόπη Μητροπούλου – Θησαυρός
5. Leon Bridges – Thats’ s What I Call Love
6. Ezra Collective ft. Yazmin Lacey – God Give Me Feet For Dancing
7. The Smile – The Slip
8. The Bonnie Nettles – Bound In Heaven
9. CHERISE ft. Meduulla – High Up
10. Willow ft. Kamshi Washington – Wanted
Coldplay – Moon Music
Ω θεοί της μουσικής, του σύμπαντος, των αστεριών…. Δεν θα ακούσω ξανά την μουσική τους με τον ίδιο τρόπο, μετά τον περασμένο Ιούνιο…! Ξεκίνησα να ακούω το “Moon Love” Παρασκευή στον συρμό του μετρό, Παγκόσμια Ημέρα Ζώων, χαζεύοντας αγνώστους να ενώνονται χαϊδεύοντας ένα αγγελάκι με μουσούδα και ουρά. Μα πόσο ταίριαζε αυτό το ανεξήγητο Coldplay συναίσθημα μουσικής με την εικόνα που διαδραματίζονταν μπροστά μου. Το ομώνυμο “Moon Love” ειλικρινά με έκανε να βλέπω γαλαξίες μέσα στις σήραγγες και το “Feel like I’m falling in love” έκανε perfect match με ένα συναίσθημα στο οποίο κάνω skip με χαρακτηριστική ευκολία τελευταία. Έπεται το “We Pray” το οποίο δεν με συγκίνησε γιατί έχω και εγώ τα δικά μου και αυτού του είδους τα θεματικά κομμάτια δεν με συγκινούν. Στο “Jupiter” είπα πως αυτός είναι ένας παλιός Coldplay δίσκος. Λάτρεψα το “GOOD FEELiNGS”, αναμενόμενο θα μου πείτε pure sunshine pop. Και μετά στο κομμάτι με τίτλο “emoji Rainbow” προφανώς και βρέθηκα στο κατάμεστα πολύχρωμο ΟΑΚΑ και τα μάτια μου γέμισαν όπως και τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές… Πειραματικό αλλά τόσο άφιλτρο Coldpay συναίσθημα! To ίδιο και στο “iAAM”.
Ξεπερνάω με συνοπτικές διαδικασίες το “AETERNA” και πάω στο «ΓΙΑ.ΟΝΟΜΑ.ΤΟΥ.ΘΕΟΥ.CHRIS.MARTIN.H.ΦΩΝΗ.ΣΟΥ.» ή αλλιώς όπως το ονόμασε η μπάντα “ALL MY LOVE” και κάπου εκεί μεταφέρομαι ξανά στο κατακίτρινο αυτή τη φορά ΟΑΚΑ με το “Yellow” και λέω με σιγουριά «Ναι αυτός είναι ένας παλιός δίσκος Coldplay!». Τα τελευταία 6:47 λεπτά του δίσκου με τίτλο “ONE WORLD” είναι ένα εγκεφαλικό και ψυχικό άδειασμα. Ακούστε το όταν θα το έχετε περισσότερο ανάγκη. Κάπου στην αρχή του φαντάστηκα και λίγο τη φωνή του Nick Cave…
Πάμε στις λοκαλ αυτόφωτες κυκλοφορίες!
Resonoot ft. Sigmataf – Eρωτήσεις
Ξεκινάω με τον Resonnot σε συνεργασία με τον Sigmataf σε ένα ανατριχαιαστικό κομμάτι! Για τον Resonoot σας μιλάω συνεχώς σε κάθε του κυκλοφορία. Είναι σύγχρονο spoken word μια βαθιά αστική καταγραφή με λέξεις γεμάτες συναίσθημα. Εδώ στη συνεργασία του με τον Sigmataf είναι σαν δυο ολόκληρα να ενώθηκαν και αυτό που μου άρεσε περισσότερο είναι πως αυτό το κομμάτι συνδέεται με το συναίσθημα και των δύο, το μοιράζει στο κοινό και κάνει την ματσίλα να φαίνεται πολύ φλώρικη. Από τα πιο δυνατά κομμάτια της χρονιάς μου!
ΚΑΠΙΟΙ – Τέλος Λογικής
Γράφω αυτό ακριβώς που σκέφτομαι… ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΧΙΠ ΧΟΠ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑ. Οι ΚΑΠΙΟΙ κουβαλάνε μέσα τους την καλύτερη εποχή του ελληνικού ΧΙΠ-ΧΟΠ. Εκεί από τα μέσα του 90 μέχρι και τις αρχές του 2000. Μόνο αν έχετε ακούσει καταλαβαίνετε αυτό που σας λέω. Το ΕP τους με τίτλο «Τέλος Λογικής» είναι γεμάτο από αυτό το άφιλτρο συναίσθημα. Σταθερό beat, σταθερή στακάτη λούπα και ρίμες πάνω στον ρυθμό με ειρμό. Λυρισμός, δυναμικά ρεφρέν και αλήθειες.
Vili ft. Alex Dimou – Home is for the Heartless
Με μια λέξη; ΟΥΑΟΥ! Με λίγες περισσότερες, για κάτι τέτοιες κυκλοφορίες φουντώνω σαν παγώνι που το μεσαίο μου όνομα είναι Local Music Alert. Φωνητικά, αύρα, ατμόσφαιρα, όλα ιδανικά για την τέλεια εσωτερική βουτιά. Το ντουέτο της Vili και του Alex Dimou εγκαινιάζει τη συνεργασία του με τη Muzitee με την κυκλοφορία του single “Home Is For The Heartless”, ένα downtempo πειραματικό electronica track, που πραγματεύεται θέματα συναισθηματικής αποξένωσης και εσωτερικής σύγκρουσης. Με το “Home Is For The Heartless”, το ντουέτο δίνει μια πρώτη γεύση από το επερχόμενο άλμπουμ του, το οποίο θα χαρακτηρίζουν οι προσωπικές αφηγήσεις με την αισθαντική φωνή της Vili και τις τολμηρές παραγωγές του Alex Dimou. Αντίστοιχα, το videoclip του κομματιού είναι ένα από τα πιο εξελιγμένα έργα τεχνητής νοημοσύνης σε παγκόσμιο επίπεδο, που θα δεις εκεί έξω.
