Κασέτα Φεβρουαρίου ’24

Τελείωσε αισίως(;) λοιπόν και ο Φεβρουάριος. Ρε παιδιά τι δίμηνο ήταν αυτό; Πόσες ιώσεις; Πόση ανημποριά ψυχική; Πόση ακρίβεια; Νόμιζα ότι βγαίνοντας από το σούπερ μάρκετ θα αντίκριζα τουλάχιστον τους χρυσοποίκιλτους ουρανοξύστες του Ντουμπάι, αντ’ αυτού τσακίστηκα σε μια μαύρη τρύπα, μιμούμενη όμως τον Μίλτο Τεντόγλου σε ένα αστικό άλμα εις μήκος, κατάφερα να σταθώ στο ύψος μου και να αναφωνήσω κατάχλομη «Να ζήσει το έθνος της συγκάλυψης, ωρέ αντριωμένοι», ψάχνοντας απεγνωσμένα τα 0,30 λεπτά που είχα για ρέστα! Ευτυχώς εκείνη την ώρα το σύμπαν με λυπήθηκε και η νομοτέλεια που θέλει τον ωραίο γείτονα να σε βλέπει στην πιο γελοία σου στιγμή, έπαψε να είναι νομοτέλεια, αφού ο άνθρωπος έστριψε πριν την ολυμπιακή μου νίκη!

Συνεχίστε την ανάγνωση στο www.elculture.gr