Αφιέρωμα Wu-Tang Clan. Mα πως τολμώ εγώ μια γουεστκοστιανή (West Coast) να θέλω να κάνω αφιέρωμα στους πρωτεργάτες της ανατολικής ακτής (East Side). Με ήχο κλήσης το ”California Love” του 2Pac και του Dre, επί δέκα συναπτά έτη, ο οποίος όσο και αν άλλαζαν οι συσκευές αυτός παρέμενε ίδιος, με μια διαφοροποίηση σε έναν πρώην που όταν καλούσε οι πρώτες ρίμες του “Hit’em up” με έβαζαν σε ένα πάρα πολύ σκληρό ύφος γκάνστερ από τα γκέτοζ της Αργυρούπολης. Ξέρεις αυτό που κρατούσα το φρεντοτσίνο στο ένα και το mp3 το μαύρο το μικρό των 00’s στο άλλο και δεν μπλέκεις έτσι… τι δεν καταλαβαίνεις; Η φάση τότε ήταν ή με αυτούς ή με τους άλλους τόσο στην ξένη σκηνή όσο και στην ελληνική. Ώσπου σε ένα από τα σπουδαία rnb πάρτι που γίνονταν οριακά μέχρι το 2008, εκεί που είχα το ύφος της πάρα πολύ ψαγμένης μπαίνει το ”CREAM” και το αγόρι γυρίζει και μου φωνάζει «WU TANG ΡΕ»! Αναγκαστικά του απάντησα πως ναι αυτό το κομμάτι μου αρέσει και εμένα, ψάχνοντας ταυτόχρονα λόγια να καλύψω τη στενοκεφαλιά μου!
Ευτυχώς από τότε κύλισε πολύ νερό στα αυλάκια του μυαλού μου και ξέφυγα από μια πολύ κακή οπαδική νοοτροπία του τύπου «Ή με αυτούς ή με τους άλλους»… που δεν έχει καμία θέση πουθενά, πόσο μάλλον στην μουσική. Απέρριπτα λοιπόν συνειδητά τους Wu-Tang Clan γιατί είναι από τους άλλους, μέχρι την ημέρα που στο τότε διαστημικό YouΤube πληκτρολόγησα “ENTER WU” και αυτή ήταν η αρχή κάθε άρνησης για περιττά εφηβικά δίπολα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ανατριχίλα που ένιωσα ακούγοντας το “Wu-Tang Clan Ain’t Nuthing Ta F’ Wit”…. Αυτό ήταν!
