Xωρίς περιστροφές, ο δίσκος αυτός θα σε διαλύσει! Η «ΜΕΤΑΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ» του Sigmataf, είναι ένας εσωτερικός διάλογος ο οποίος αν σου συμβεί είναι ταυτόχρονα ευχή και κατάρα. Λατρεύω το συναίσθημα που μου δημιουργεί η ακρόαση της. Ταίριαξε πολύ με την ιδιοσυγκρασία μου, με τα όχι μου, τις κόκκινες γραμμές μου και φυσικά με τα θέλω μου. Και να σας πω κάτι αυτό έχει την μεγαλύτερη σημασία πια για εμένα. Να ξέρω δηλαδή ότι στα βασικά ανθρώπινα ζητούμενα, εγώ, οι άνθρωποι μου και η μουσική(οι) μου είμαστε στο ίδιο φάσμα σκέψης και πράξης προς τον συνάνθρωπο. Μιλάω πολύ συναισθηματικά το καταλαβαίνω και πρώτη φορά στη ζωή μου δεν θέλω να με αλλάξω. Κάθε φορά που επιστρέφω για να ακούσω την «Έλσα», «Το τραγούδι από το ράδιο», ή την «Πυξίδα» θυμάμαι ξανά ποια είμαι και που θέλω να φτάσω.
Η «ΜΕΤΑΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ» λοιπόν είναι μια φλεγόμενη εξωτερική καταγραφή για γερά στομάχια, η οποία χαρακτηρίζεται από την εξαιρετική ποιότητα σκέψης, ορμώμενη από τον ατόφιο αστικό ρεαλισμό του σήμερα. Spoken word, o στίχος ελληνόφωνος κι ο ήχος φλερτάρει με τα 90s. Ο ακροατής αντιλαμβάνεται τις hip-hop επιρροές τις οποίες αναμιγνύει πολύ όμορφα με ήχους synth wave , indie rock και electronica. Τα αγαπώ λίγο περισσότερο αυτά τα παιδιά της συναισθηματικής νοημοσύνης, γιατί μόνο έτσι έχει νόημα η ζωή.
Σε απασχολεί πολύ η «κανονικότητα», αυτό που λέμε τυπική, «κανονική ζωή». Το επόμενο στάδιο είναι η «μετακανονικότητα»; Και πως την ορίζεις;
«Μετακανονικότητα» ορίζω κυρίως την κατάσταση που ζούμε από τον κοβιντ κι έπειτα. Θυμάμαι τις μέρες της καραντίνας μας έψησαν τα μυαλά ότι σε 2 βδομάδες θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα και μετά από 2 χρόνια τελικά, ξυπνήσαμε σε μια πραγματικότητα πολύ πιο σκληρή, γεμάτη ατομικισμό και οι ανισότητες να βαράνε ταβάνι. Καρτελοποίηση, φτωχοποίηση και οι πιο αδίστακτοι παράφρονες να κρατάνε το τιμόνι του πλανήτη.
Χαρακτηρίζεις το άλμπουμ «αστικό και κοινωνικά ανήσυχο». Οι αστικοί πληθυσμοί ορίζουν την κανονικότητα ; Έχουμε άλλες ανησυχίες από τους ανθρώπους μικρότερων κοινωνιών;
Σε μια εποχή που τα περισσότερα ορίζονται από το κέρδος και την ταχύτητα, δυστυχώς, την κανονικότητα την ορίζουν οι αστικοί πληθυσμοί, αφού εκεί εδρεύουν οι αγορές. Σίγουρα υπάρχουν ανησυχίες από μικρότερες κοινωνίες, απλώς δεν ξέρω πόσο μπορούν να ακουστούν μαζικά, αν δεν ψαχτεί κάποιο άτομο ή αν αυτές οι μικρές κοινωνίες δεν κάνουν θόρυβο με κάποιο τρόπο.
Δεν υπάρχει κάτι με το οποίο να μην καταπιάνονται οι στίχοι σου μέσα στην πραγματικότητα του 2025. Φαντάζομαι ότι έχεις ένα μπλοκάκι στην τσέπη, το οποίο βγάζεις και σημειώνεις δυο- τρεις λέξεις;
Καθώς κινούμαι πολύ με τα ΜΜΜ, φοράω συνέχεια ακουστικά και παρατηρώ γύρω μου. Όταν βρίσκω κάτι που μου κάνει νόημα το καταγράφω καπάκι στο κινητό μου. Όταν έρθει η ώρα να γράψω κάποιο τραγούδι ή κάποιο κείμενο ανατρέχω στις σημειώσεις μου και αντλώ θέματα.
Σε ποιον απευθύνεσαι όταν στέκεσαι μπροστά από το μικρόφωνο; Μετατρέπεται σε έναν καθρέφτη το μικρόφωνο όταν είσαι στο στούντιο και γράφεις φωνή ή τα λες σε κάποιον άγνωστο;
Ανάλογα την περίσταση. Έχω γράψει τραγούδια που μιλάω στον εαυτό μου, τραγούδια που απευθύνομαι σε κάποια άλλα (συγκεκριμένα) άτομα και τραγούδια που καταπιάνονται με συμπεριφορές και ομάδες ανθρώπων.
Καταλαβαίνω πως είσαι ένας άνθρωπος, ο οποίος βρίσκει την ισορροπία σου στο μεσοδιάστημα μιας συναισθηματικής νοημοσύνης και μιας ατελείωτης πνευματικής και ψυχικής προσπάθειας για την επόμενη μέρα. Έχεις πέσει στο τρυπάκι της τοξικής θετικότητας;
Πάντοτε προσπαθούσα να αναγνωρίζω μια κατάσταση ως έχει, αν είναι ζόρικη και αρνητική να το παραδέχομαι και όχι να λέω, “εντάξει μωρέ δεν είναι κάτι, δες το θετικά”. Είναι ο τρόπος μου αυτός, η παραδοχή με κάνει να βρίσκω λύσεις. Εξ ’ου κι αν μια κατάσταση είναι καλή και θετική να το λέω ως έχει. Αν τώρα κάπου γλίστρησα άθελά μου και προσπάθησα να το δω αλλιώς εκείνη τη στιγμή, θα ήταν στην προσπάθεια μου να το χωνέψω μέχρι να μπω στην παραδοχή.
Γράφεις «και αν αντέξεις μες ’ το κενό σου, αντέχεις σε όλα» πόσο σημαντικό είναι να αντέχουμε και εν συνεχεία να αποδεχόμαστε τον εαυτό μας ;
Φουλ!!! Παίζει να είναι το πιο σημαντικό αν θέλουμε να φτάσουμε σε ειρήνη με το μέσα μας, άρα και με τον κόσμο και τις καταστάσεις τριγύρω μας. Για να αντέξεις μέσα στο κενό σου, χρειάζεται πάνω από όλα, βαθιά εμπιστοσύνη στον εαυτό.
Αναφέρεσαι δύο φόρες στην παιδική ηλικία μέσα στον δίσκο. Με συγκίνησαν πολύ και οι δύο. Γιατί θεωρείς την παιδική αγάπη την πιο διακριτική δύναμη πάνω στη γη;
Γιατί το παιδί αγαπάει χωρίς όρους. Είναι εκεί για να δώσει ζωή χωρίς να απαιτεί να την πάρει πίσω, κι αν κάπου νομίζεις ότι την απαίτησε, θα φταίει η ενήλικη οπτική. Το παιδί παίζει, παθιάζεται και η φαντασία του τρέχει. Έτσι απλά κι αβίαστα.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
DEATH DISCO
Ωγύγου 16 Ψυρρή, Αθήνα 10554
(χάρτης)
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ
Παρασκευή 4 Απριλίου 2025
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ
20:30
