Προσπαθώ να ανασύρω στη μνήμη μου ποια ήταν η πρώτη επαφή με το συναίσθημα του ήχου των Cannons μιας και το “Fire For You” παίζει αυτόματα στα καλύτερα 50 κομμάτια της τελευταίας δεκαετίας. Και να που η απάντηση έρχεται μόνη της, μόλις η προηγούμενη πρόταση συντάχθηκε και βρήκε το σημείο στίξης της. Μιλάω συχνά για χαρακτηριστικές εισαγωγές, για catchy riffs και φωνητικά απαλά και αέρινα που σου δημιουργούν μια φυσική ανάταση. Αυτή λοιπόν ήταν η πρώτη επαφή με τους Cannons και το “Fire For You”! Έτος 2019 και ότι είχαμε αρχίσει να δεχόμαστε έντονα την ηλεκτρονική επιρροή σχεδόν σε όλα τα είδη μουσικής. Η pop αφομοίωσε πρώτη την τάση, χαρίζοντάς μας διαμαντάκια όπως τους Cannons, οι οποίοι δημιουργήθηκαν το 2013 στην Καλιφόρνια και αποτελούνται από τους Ryan Clapham στην κιθάρα, τον Paul Davis στα drums και τα keyboards και την Michelle Joy στα φωνητικά. Το Σάββατο 6 Ιουλίου στο Floyd, στo πλαίσιo του Release Athens 2024, απέδειξαν πως δεν είναι απλά μια ραδιοφωνική μπάντα με κάποια airplays!
Ξεκινάω με το πόσο μου αρέσει το Floyd σαν χώρος καθώς κάθε φορά που βρίσκομαι εκεί αισθάνομαι πολύ όμορφα! Tη βραδιά άνοιξαν οι NTEIBINT και Blende προετοιμάζοντας το κοινό με ένα dance disco set. Στη συναυλία είχα πάει μόνη μου, αλλά ως γνήσιος εκπρόσωπος των διδύμων, έπιασα κουβέντα με ένα παιδί από την Πολωνία, τον Mikhailo, ο οποίος είχε έρθει στην Ελλάδα, μόνο και μόνο για το σόου των Cannons και τη δική μας Χριστίνα! Εκεί γίναμε μια τριάδα αχώριστη και spot keeper ο ένας του άλλου. Και ξέρετε πόσο δύσκολο είναι να βρεις άνθρωπο να σου κρατάει το σημείο σου όταν βγεις στον πηγαιμό για το μπαρ! Όσο το dj set των NTEIBINT και Blende μάς έβαζε σιγά σιγά στο κλίμα, εμείς μιλούσαμε για την τοπική κουζίνα των λαών μας, το ελληνικό κρασί, της τηγανιτές πατάτες που στην Ελλάδα δεν είναι fast food και προφανώς φίλε αναγνώστη για την Jessie Ware!
Στις 10 ακριβώς οι Cannons ανέβηκαν στην σκηνή! Λέω και στους δύο πως ανυπομονώ να δω τι θα φοράει η Μichelle Joy γιατί είναι πάντα iconic! O Ryan Clapham και ο Paul Davis βρίσκουν τις θέσεις τους στη σκηνή και μετά από κάποια δευτερόλεπτα η Michelle εμφανίζεται με ένα κόκκινο γεμάτο παγιέτα μάξι φόρεμα συνδυασμένο με βίνυλ κόκκινες μπότες, θυμίζοντας αναδυόμενες σταρ στα τέλη της δεκαετίας του ’70, από κάποιο στοπ καρέ του studio 54! Η βραδιά ξεκίνησε με αυτή την υπέροχη καλιφορνέζικη ηλιόλουστη χαλαρότητα του ήχου τους και το “Loving You” ειδικά αφιερωμένο σε εμάς, με έβαλε σε μια πολύ όμορφη και ασφαλή ζώνη. Αρχίζω να παρατηρώ το κοινό, το οποίο είναι πολύ θερμό και μου κάνει εντύπωση που γνωρίζει τους στίχους απ’ έξω! Δεν είχα αντιληφθεί το μέγεθος της σύνδεσης του αθηναϊκού κοινού με την μπάντα. Όχι προφανώς γιατί οι Cannons δεν το αξίζουν, ή γιατί ως κοινό δεν έχουμε αντίληψη ή music taste. Προφανώς επειδή ήταν η πρώτη φορά που τους βλέπαμε live, θεώρησα πως θα κολυμπούσαμε λίγο στα νερά του εναλλακτικού φασεϊσμού! Οκ ναι… το δέχομαι…. Στερεοτυπικός αναλογικός τρόπος σκέψης. Αντ’ αυτού είδα πολλές μαμάδες με κόρες, φίλες, παρέες, άγνωστους που έγιναν παρέα, ζευγάρια και τις πρώτες δυο σειρές να τρελαίνονται για ένα βλέμμα ή μια χειραψία της Michelle. Όλοι ενωθήκαμε κάτω από την υπέροχη mellow pop αύρα των Cannons!
Τα κομμάτια ήταν όλα εκεί “Purple Sun”, “Hurricane”, “Tunnel of You”, “Bad Dream”, “Heartbeat Highway”, “Sweeter”! Aπό τα πολύ αγαπημένα μου είπαν και το “Love Chained”, το “Crush” και το “Ruthless” με μια μικρή εξομολόγηση της Michelle πως το έγραψε για έναν πρώην της ο οποίος την έκανε να νιώθει απαίσια, μέχρι που αποφάσισε να του πει “F**k you” και τελικά μια τόσο μικρή λέξη πόσο απελευθερωτική μπορεί να γίνει! Μας ζήτησε να το τραγουδήσουμε μαζί της και όλοι γίναμε ένα, γιατί ποιος δεν έχει έναν πρώην που θέλει να του το φωνάξει! Υπάρχει κάτι σε αυτή την μπάντα έμφυτο και αβίαστο. Στον ρυθμό, στο storytelling των στίχων, στην ήρεμη και φωτεινή αύρα της Michelle! Εξαιρετικά επικοινωνιακή, υπέγραψε αυτόγραφα on stage με την χαρά αυτής της φίλης, που κατάφερε να κάνει στη ζωή της αυτό που πάντα ονειρευόταν και το γιορτάζει κάθε μέρα, ανταποδίδοντας στο σύμπαν με τη θετική της διάθεση! Νομίζω πως αδικήθηκαν αρκετά από τον ήχο αλλά ήταν κάτι για το οποίο δεν πτοήθηκαν!
Ως απολογισμό, οφείλω να γράψω όσα σκεφτόμουν καθ’ όλη την διάρκεια του live. Πολύ ωραία μπάντα οι Cannons! Αέρινοι, φρέσκοι, ρομαντικοί και εξωστρεφείς. Παρά το γεγονός του ότι είναι σταθεροί στον ήχο τους δεν είναι μονότονοι, δεν κουράζουν, τους αναγνωρίζει ο ακροατής αυτόματα. Όλα καλά! Πόσα αυτόφωτα λοκάλια κάνουν το ίδιο και γεμίζουν χώρους, ανεξάρτητοι ή με ελάχιστη βοήθεια από τα μίντια και τις εταιρείες; Θέλω να πω, πως ναι οι Cannons είναι εξαιρετικοί σε αυτό που κάνουν αλλά ας δώσουμε και μερικά airplays σε παιδιά που με αυτοθυσία παράγουν τέχνη και που σε κάποια σημεία είναι δυσδιάκριτο αν αυτό που ακούμε είναι made in Greece και το πιθανότερο σε κάποιο από πάνω ή από κάτω όροφο από εμάς! Το δεύτερο που σκεφτόμουν είναι πως πρέπει τα φεστιβάλ της χώρας μας να κάνουν ένα άνοιγμα περαιτέρω στην pop μουσική χωρίς δίπλα να χρησιμοποιούνται χίλια δύο επίθετα που θα της προσδίδουν μια παραπάνω αξία. Η pop μουσική είναι κουλτούρα γιατί αντικατοπτρίζει το τώρα μας. Σίγουρα υπάρχουν πολλά στο σήμερα που θα θέλαμε να κάνουμε skip αλλά και άλλα πολλά που θα πρέπει να τα απενοχοποιήσουμε και να τα επαναπροσδιορίσουμε!
