Θα ξεκινήσω το κείμενο αντίστροφα με την υπόθεση πως το μυαλό μου είναι ένα παλιό αναλογικό κασετόφωνο. Βρίσκομαι στην side B και η λεζάντα γράφει “Ηume Assine”.
Πατάω το χαρακτηριστικό κουμπί “REW” για να κάνω την κασέτα των ηχητικών αναμνήσεων να γυρίσει πίσω, σχεδόν δύο χρόνια, όταν μέσα σε μια ατελείωτη δυστοπία ο από μηχανής θεός της μουσικής με έφερε μπροστά στη περίπτωση των Hume Assine. Τότε λοιπόν, πάτησα το play για την all time classic πλέον «Κυριακή» τους και αυτόματα ταίριαξαν στην μουσική μου ψυχοσύνθεση. Γενικά ο δίσκος του group δημιουργεί εφορικά συναισθήματα και αφήνει τον ακροατή με μια γλυκιά ηχητική ανάμνηση. Καθόλου τυχαίο που τον ονόμασαν “The Sweetest Sound”, αφού κινείται σε electro pop και sunshine pop μονοπάτια. Ειλικρινά από την πρώτη ακρόαση ανυπομονούσα για το πότε θα τους ακούσω live, αφενός αναγνωρίζοντας πως όταν η μουσική είναι τόσο καλή οφείλει να παίζει live. Και αφετέρου, θέλοντας να τεστάρω λίγο το ένστικτο μου που διερωτάτο συνεχώς, αν όλη αυτή η αυτή η ατόφια καλή ενέργεια καταφέρνει να μεταφερθεί μέσα από τα ηχεία για σκέψου πως θα σε κάνουν να νιώσεις δια ζώσης;
Το live εχθές ξεκίνησε με την «Κυριακή» η οποία έδωσε σκυτάλη στο“Made in your eyes” και έπειτα σε μια επική διασκευή η οποία ξεκινούσε με το “Funk Soul Brother” του Fat Boy Slim συνέχιζε με το “I Feel Love” της Donna Summer για να τελειώσει με το δικό τους, “Say Yes”! Μας ξεσήκωσαν, ξεσηκώθηκαν και οι ίδιοι και εκεί πλέον ήταν έκδηλο, το πόσο κοινή αύρα έχει αυτή η μπάντα και πόσο όμορφα αυτό αποτυπώνεται live! Δεν μπορώ να μην αναφέρω πως οι μπαγέτες/ φωτόσπαθα του Αλέξη ξεχώρισαν, πως η εξωστρέφεια της Άννας στη σκηνή σε συνδυασμό με τα γλυκά φωνητικά της, δημιουργούσαν μια αίσθηση της οικειότητας, ενώ το Μoog του Hume Βαγγέλη έδινε αδιάκοπα τον ρυθμό μαζί με τον ίδιο! Ανυπομονώ για τα επόμενα σχέδια των Hume Assine γιατί το ακυκλοφόρητο υλικό που ακούσαμε είναι εξαιρετικό και είναι βέβαιο πως πλέον μιλάμε για μια από τις καλύτερες electro pop μπάντες της σκηνής!
Πατάω το “STOP” γυρίζω από την side A που η λεζάντα γράφει Resonoot.
Υπάρχει ένα μαγικό με αυτόν τον καλλιτέχνη. Καταφέρνει να είναι πάντα υπερβατικός, πάνω από τον χρόνο, πιάνοντας υπέργειες συχνότητες με την κιθάρα του, οι οποίες συγχρονίζονται άψογα με τις ηλεκτρονικές παραγωγές του. Mε το χαρακτηριστικό του spoken word και χρησιμοποιώντας κάποιες φορές τα πιο αθώα ηχοτοπία και άλλες τα πιο ωμά, καταφέρνει να μας πει τις “Μικρές Ιστορίες” του, οι οποίες είναι πραγματικά μεγάλες για τις ενήλικες ψυχές μας. Αυτό λοιπόν είναι το μαγικό με τον Resonoot η συνέπεια στην τέχνη του, στις σκέψεις του και στην ποιότητα του. Αν πέσει στην αντίληψη σας κάποιο από τα live του απλά αφήστε τον εαυτό σας ελεύθερο να αφουγκραστεί!
