Κοιτάζω τις φωτογραφίες και βίντεο από τα φετινά βραβεία του MTV. Πολυνίκης η Taylor Swift η οποία γράφει ιστορία με ρεκόρ νικών, 30 στο σύνολο (!), ως σόλο καλλιτέχνιδα. Postmalone, Teddy Swims, Benson Boone, Sabrina Carpenter όλη η αφρόκρεμα της pop επικαιρότητας μαζεμένη σε μερικά καρέ. Κοιτάζοντας αναπαράγω ήχους αυτόματα και κάπου εκεί στο όνομα της Chappelle Roan σταματάω. Όντως τελικά δεν άκουσα το “The Rise and Fall of a Midwest Princess”, το άλμπουμ που κυκλοφόρησε πέρσι, ακριβώς έναν χρόνο πριν; Το μυαλό μου μιμείται τη φωνή της Σοράγια Μοντενέγκρο και μου λέει πως όντως δεν έχω ιδέα η καταραμένη παρακατιανή!
Δεν το σκέφτομαι άλλο. Πατάω play. Το πρώτο κομμάτι ονομάζεται “Femininomenon” και στο πρώτο λεπτό ακρόασης με έχει ήδη κρατήσει. Δεν είναι ακόμα ένα συνονθύλευμα από όλες τις μουσικές και κοινωνικές τάσεις και των clickbait κομματιών. Το αφήνω στην αυτόματη αναπαραγωγή και αναζητώ περισσότερες πληροφορίες. Άρθρα, συνεντεύξεις, οποιαδήποτε πηγή θα με βάλει λίγο περισσότερο μέσα στο σύμπαν της.
Διαβάζω λοιπόν πως η Kayleigh Rose Amstutz, η Chappell Roan δηλαδή, είναι Αμερικανίδα τραγουδοποιός από το Μιζούρι. Όταν ήταν 17 ετών, ανέβασε ένα πρωτότυπο τραγούδι, με τίτλο “Die Young”, στο YouTube. Λίγο αργότερα υπέγραψε με την Atlantic Records. Το 2017, κυκλοφόρησε το ντεμπούτο της EP, “School Nights”. Το 2020, το single της “Pink Pony Club”, με μια στιλιστική απομάκρυνση από τις πρώτες κυκλοφορίες της, η οποία την βοήθησε να γίνει γνωστή. Την ίδια χρονιά η Atlantic Records την απομακρύνει από το δυναμικό της. Μετά από ένα σύντομο διάλειμμα, το 2022 κυκλοφορεί μια σειρά από τραγούδια ως ανεξάρτητη καλλιτέχνιδα . Το ντεμπούτο άλμπουμ της, “The Rise and Fall of a Midwest Princess”, κυκλοφόρησε μέσω της Island Records το 2023, το οποίο συμπεριλήφθηκε σε πολλές λίστες με τα καλύτερα του 2023. Μετά τη συμμετοχή της ως “opening act” για την παγκόσμια περιοδεία “Guts World Tour” της Olivia Rodrigo και τις εμφανίσεις της στο Coachella στις αρχές του 2024, η Chapell εκτόξευσε την απήχηση της.
Θυμάμαι να βλέπω ασύλληπτα μεγάλο αριθμό κοινού σε live της και να αναρωτιέμαι! Τώρα που το ντεμπούτο της παίζει όλη μέρα και με έχει κάνει να αποθηκεύσω ως αγαπημένα κομμάτια μέσα από το ντουζ, να σταματήσω το πλύσιμο των πιάτων και να βάλω αναμονή κλήσης, τώρα καταλαβαίνω γιατί όλος ο κόσμος μιλάει για την Chappell Roan. Σκέφτομαι πως αν ήμουν τώρα 15 χρονών προφανώς και θα ούρλιαζα στο δωμάτιο μου, προφανώς και ο πατέρας μου θα φώναζε στη μάνα μου για να κλείσω επιτέλους αυτό τον διάολο που του έχει πάρει το μυαλό.
*inception playlist
Femininomenon
Red Wine Super Nova
Super Graphic Ultra Modern Girl
My Kink Is Karma
Pink Pony Club
Ας βάλουμε όμως τα πράγματα κάτω και ας μιλήσουμε για τις πραγματικές τους διαστάσεις. Σίγουρα δεν είναι κάτι που δεν έχουμε ακούσει ξανά ή δεν είναι κάτι τόσο πρωτοποριακό για να κάνει ξανά την ποπ διασκεδαστική όπως βλέπω να γράφεται. Έχει σίγουρα μια εσάνς από την Lady Gaga, την Kate Bush και τον μεσαιωνικό, queer αντικατοπτρισμό της Florence Welch. Είναι φοβερά αληθινό και αιχμηρό σε αρκετά σημεία. Σε άλλα έχει ιδιαίτερο χιούμορ και σίγουρα έτσι δεν γίνεσαι συμπαθητικός. Έτσι μόνο δημιουργείς καριέρα τέτοιου μεγέθους. Η αισθητική της Drag Αrt κουλτούρας που έχει υιοθετήσει δεν είναι καθόλου εύπεπτη και προφανώς ούτε ποπ! Η Chapell την κάνει να φαίνεται τόσο φυσική επάνω της, χωρίς να θίγει μια τόσο ευαίσθητη και ιδιαίτερη πλευρά τις κοινωνίας, η οποία έξω από τους προβολείς, τα γκλίτερ, τις περούκες και τα ψηλοτάκουνα, παλεύει για την ισότητα, την ορατότητα και τον σεβασμό των τρανς ατόμων. Τα οποία στην παρούσα φάση εκπροσωπούνται άρτια τουλάχιστον αισθητικά μια λεσβία γυναίκα. Την Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου όταν η Roan κέρδισε το βραβείο “Καλύτερου Νέου Καλλιτέχνη” αφιέρωσε τη νίκη αυτή σε όλους τους Drag Artists που την ενέπνευσαν, σε όλους τους queer και trans ανθρώπους που αισθάνονται pop! Σε όλα τα queer παιδιά που την έβλεπαν εκείνη την στιγμή στα οποία απευθύνθηκε λέγοντας τους πως είναι μια από αυτά και πως κανένας δεν μπορεί να τους πει πως θα φτιάξουν τη ζωή τους. Όλα αυτά τα διάβαζε σε πραγματικό χρόνο από το ημερολόγιο της επάνω στη σκηνή.
O Mark Savage του BBC γράφει πως είναι ένα φαινόμενο. Συγκεκριμένα κάνει λογοπαίγνιο με το εναρκτήριο κομμάτι του άλμπουμ της και την αποκαλεί “Femininomenon”, το οποίο συμβαίνει σπάνια, κάθε φορά που το φεγγάρι γίνεται όλο μπλε. Και κάπως έτσι θα κλείσω το κείμενο όσο το “Good Luck Babe” το τελευταίο single της παίζει στο background.
