Xωρίς καμία υπερβολή είναι ο δίσκος στον οποίο επιστρέφω πάρα πολύ εύκολα για να με κάνει να νιώσω ανάλαφρη. Μετά από δύο χρόνια το “Madres” της Sofia Kourtesis παραμένει, «απλός, αληθινός, χωρίς φαμφάρες και εγωισμούς ήχος που φτάνει κατευθείαν στην καρδιά του ακροατή», όπως έγραφα το 2023. Ένας κρυστάλλινος, διαυγής ύμνος στην dance μουσική. Ο ήχος της συνδυάζει άψογα τις λατινοαμερικάνικες ρίζες της με τη δυναμική ατμόσφαιρα της ηλεκτρονικής σκηνής του Βερολίνου. Εξωστρεφής, χωρίς ελιτισμούς, καλεί κάθε ακροατή από οποιαδήποτε μουσική σκηνή να μπει στον κόσμο της και να επουλώσει μαζί της τις πληγές του. Και το πιο σπουδαίο είναι πως τα καταφέρνει! Η Περουβιανή -με ελληνικές ρίζες- καλλιτέχνης έχει ένα ολόκληρο παραμύθι, με ένα υπέροχο “happy ending” πίσω από αυτές τις ανακουφιστικές μελωδίες του ντεμπούτου της, οι οποίες δεν μαρτυρούν στο ελάχιστο την περιπέτεια υγείας της μητέρας της, την σοβαρή εγχείρηση από τον παγκοσμίου φήμης νευροχειρουργό Peter Vajkoczy που της έσωσε τη ζωή και τις ημέρες που έψαχνε το φως.
Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα από την έναρξη της καριέρας της, εξελίχθηκε ταχύτατα στην ηλεκτρονική σκηνή με μία σειρά από EPs και singles που έτυχαν ενθουσιώδους υποδοχής. Πρόκειται για μία πραγματικά πολύ ταλαντούχα καλλιτέχνιδα, με αισθητική, όραμα και άψογα φωνητικά χαρίσματα. Με έδρα το Βερολίνο η μαζική απήχηση της Sofia Kourtesis αυξάνεται ολοένα, με επιτυχημένες εμφανίσεις σε μεγάλα παγκόσμια φεστιβάλ, όπως τα ION Festival, Electronik Festival, Glastonbury, Green Man, Wide Awake, Sonar και Primavera, ενώ έχει μοιραστεί τη σκηνή με πολλά γνωστά ονόματα της μουσικής, όπως οι Âme, Dixon, ANOTR, Caribou και Bicep.
Με αφορμή λοιπόν την live εμφάνιση της στα EDEN Parties στο Ωδείο Αθηνών στις 23 Φεβρουαρίου (Εξαιρετική συνθήκη, εξαιρετική ώρα και ημέρα. Μην το χάσετε! Είναι το τελευταίο της σεζόν!) την ρώτησα όσα σκεφτόμουν κάθε φορά που άκουγα το “Madres” και ειλικρινά για άλλη μια φορά κατάλαβα πως δεν μπορείς να κρύψεις ποιος πραγματικά είσαι από την μουσική που φτιάχνεις. Στις επόμενες γραμμές την απολαμβάνετε.
Πώς ήταν η Σοφία στην παιδική της ηλικία και ποια ήταν η σχέση σου με τους γονείς σου;
Μεγαλώνοντας, ήταν ταυτόχρονα δύσκολο και πλούσιο σε εμπειρίες. Το πολιτικό κλίμα έκανε τα πράγματα δύσκολα, αλλά πάντα ένιωθα τιμή που είχα Έλληνες-Περουβιανούς γονείς. Το σπίτι μας ήταν γεμάτο με ιστορίες για το παρελθόν, όνειρα για το μέλλον και βαθιές συνδέσεις με τους προγόνους μας. Συχνά αστειεύομαι ότι έχω μελάνι στο αίμα μου από όλες τις ιστορίες που υφάνθηκαν στην ανατροφή μου, αναμεμειγμένο με τη φιλοσοφία του Σωκράτη να ρέει μέσα μου. Ήταν μια παιδική ηλικία πλούσια σε πολιτισμό και στοχασμό.
Τι σε έκανε να αποφασίσεις να μας επιτρέψεις να είμαστε ένα μικρό μέρος της ζωής σου μέσα από το “Madres”;
Ήθελα να ρίξω φως στο στίγμα που περιβάλλει τη φροντίδα, ειδικά όταν αφορά τη φροντίδα των γονιών σου. Είναι μια εμπειρία που μπορεί να σε κάνει να νιώθεις τρομερά απομονωμένος, αλλά συνειδητοποίησα ότι πολλοί από εμάς διανύουμε παρόμοιες διαδρομές. Κοινωνώντας την ιστορία μου, ήλπιζα να δημιουργήσω έναν χώρο όπου οι άλλοι θα μπορούσαν να νιώσουν ότι τους βλέπουν, τους καταλαβαίνουν και δεν είναι μόνοι.
Τι σε ώθησε να μείνεις κοντά στο φως; Πιστεύεις στον Θεό, στο σύμπαν ή στην ανθρώπινη θέληση;
Η μητέρα μου ήταν πάντα το καθοδηγητικό μου φως. Μου δίδαξε ότι υπάρχει πάντα κάτι ανώτερο—είτε το ονομάζεις Θεό, σύμπαν ή απλά τη δύναμη της ανθεκτικότητας. Για μένα, είναι ένας συνδυασμός πίστης και σκληρής δουλειάς. Αυτή η πεποίθηση, μαζί με τα μαθήματα που μου δίδαξε, με κρατούν προσγειωμένη.
Ποιος ήταν ο μεγαλύτερος φόβος σου όταν έφυγες από το σπίτι στα δεκαεπτά σου;
Το να φύγω από το σπίτι στα δεκαεπτά μου ήταν τρομακτικό. Έπρεπε να μετακομίσω λόγω προβλημάτων στο σχολείο που σχετίζονταν με την ταυτότητά μου μέσα στην LGBTQ+ κοινότητα. Ο μεγαλύτερος φόβος μου ήταν να μην έχω ένα ασφαλές μέρος που να αποκαλώ σπίτι, να μην ξέρω πού θα κοιμηθώ ή αν θα βρω αποδοχή. Αλλά ήμουν τυχερή που είχα φίλους που μου άνοιξαν τις πόρτες και τις καρδιές τους, αποδεικνύοντας ότι η επιλεγμένη οικογένεια μπορεί να είναι εξίσου ισχυρή με εκείνη στην οποία γεννιέσαι.
Είπες ότι η καρδιά σου είναι πολύ λατινοαμερικάνικη, αλλά ο κινητήρας σου είναι γερμανικός. Μπορείς να μου ορίσεις την «καρδιά» και τον «κινητήρας»;
Η «καρδιά» μου είναι ο ρυθμός, το πάθος, το συναίσθημα που καθοδηγεί τα πάντα στη ζωή μου. Είναι η ζεστασιά και η ψυχή της Λατινικής Αμερικής που ζουν μέσα μου. Ο «κινητήρας» είναι η πειθαρχία, η δομή και η αποφασιστικότητα—το κομμάτι που με κρατάει σε κίνηση, το οποίο συνδέω με τον χρόνο μου στη Γερμανία. Μαζί, δημιουργούν μια ισορροπία μεταξύ του να νιώθω βαθιά και του να ξεπερνάω τις προκλήσεις.
Μετά από όλα αυτά, Σοφία, πώς σε κάνει να νιώθεις η μουσική;
Η μουσική είναι η άγκυρά μου. Με κάνει να νιώθω συνδεδεμένη, ειδικά όταν ταξιδεύω ή νιώθω αποκομμένη. Είναι σαν μια γλώσσα που μιλάει απευθείας στην ψυχή μου, κρατώντας με γειωμένη όπου κι αν βρίσκομαι. Η μουσική δεν είναι απλώς ήχος για μένα, είναι σπίτι.
