Ακούγοντας τους νέους ακουστικούς δίσκους του MONONOME, της Μελίνας Παξινού και του Μιχάλη Καλκάνη και συζητώντας μαζί τους με φόντο τις μελωδίες τους

Ώρα 10 το πρωί. Αφόρητη η ζέστη. Το σώμα ψάχνει απεγνωσμένα για δροσιά όσο το μυαλό βουτάει σε θάλασσες για να λησμονήσει την αστική του μοίρα. Κάθομαι και κοιτάζω τις πολυκατοικίες. Τόσες πόρτες, τόσα παράθυρα και άλλες τόσες διαφορετικές υπάρξεις, που η καθεμιά από αυτές αφήνει το δικό της μοναδικό ανθρώπινο αποτύπωμα. Για φαντάσου, μονολογώ, αντί για την εκάστοτε γλώσσα εκφοράς να είχαμε ως κώδικα επικοινωνίας μια μουσική κλίμακα. Όλα θα ήταν μελωδικά. Ακόμα και οι διαφωνίες μας. Αλλά για αναλογίσου για δευτερόλεπτα τις χαρές μας. Άραγε ποιο είδος και υποείδος θα διάλεγε ο καθένας; Θα το διάλεγε ή θα γινόταν πάλι κατά τύχη ή επιβολή βάσει κάποιου νομοθετικά κατοχυρωμένου συνόρου;

Συνεχίστε την ανάγνωση στο www.elculture.gr