Φίλτατε γήινε και εξωγήινε αναγνώστη μου,
Δύσκολη χρονιά το 2020! Το ξέρεις και το ξέρω! Επειδή όμως θέλω να βλέπω το ποτήρι πάντα μισογεμάτο, θα σου πω πως παρά τις δυσκολίες που μου έδωσε, με έχει ανταμείψει μουσικά σε μεγάλο βαθμό! Μια πρόσφατη μουσική ανταμοιβή είναι ο 4ος ολοκληρωμένος δίσκος του Runes που κυκλοφόρησε λίγες μέρες πριν από την Amour Records και πραγματικά από το πρώτο άκουσμα κατάλαβα πως πρόκειται για κάτι πολύ ιδιαίτερο και σπάνιο όσο και ο ίδιος ο Runes! Κάπου ενδιάμεσα στη Θεσσαλονίκη και το Μάντσεστερ όπου ζει τα τελευταία χρόνια ο Runes δημιούργησε κάτι αέρινο και μαγικό, γι’ αυτό το ονόμασε “Ardour” το πάθος αυτό δηλαδή και ο ενθουσιασμός που χρειαζόταν για να πάρει τον ανθρώπινο χαρακτήρα του και να μας το παρουσιάσει! Ήθελα πολύ να μιλήσω μαζί του και το “Ardour” μου έδωσε τη καλύτερη αφορμή! Πάμε λοιπόν να τον γνωρίσουμε λίγο καλύτερα!
Μ-Runes! Είμαι πολύ χαρούμενη για τη σημερινή μας «συνάντηση» ! Συγχαρητήρια για το νέο σου άλμπουμ, πες μου λίγα λόγια γι’ αυτό !
R-Τον Φεβρουάριο που μας πέρασε γύρισα από την Αγγλία στο πατρικό μου στην Θεσσαλονίκη και με το που γύρισα ξεκίνησαν οι φασαρίες με τον ιό. Ξαφνικά μέσα σε μία εβδομάδα σταμάτησαν όλες οι δουλειές μου και έμεινα να κάθομαι και να κοιτάω την σκεπή της σοφίτας στην οποία μένω. Αποφάσισα λοιπόν να ξεκινήσω να γράφω πάλι, χωρίς να έχω κάποιο ιδιαίτερο σκοπό πέρα του να βγάλω τις ανησυχίες που έχω μέσα μου και να ξεχαστώ από την κατάσταση που κυριαρχούσε τριγύρω μου. Όσο έγραφα συνειδητοποίησα το πόσο πολύ χρειάζομαι να εκφραστώ και να πω κάποια πράγματα. Κάπως έτσι γεννήθηκε το άλμπουμ και συνέχισα να γράφω για πράγματα που με ανησυχούν και δεν μπορώ να εκφράσω σε μία εποχή όπου έχουν απλοποιηθεί εντελώς οι συζητήσεις μεταξύ ανθρώπων.
Μ- “Ardour” ! Πάθος , ενθουσιασμός ! Ποιες είναι οι ιδέες που κατά τη γνώμη σου αξίζει να δρούμε με πάθος και ενθουσιασμό;
R-Τη ζωή και ότι αυτή περιέχει. Από τις προσωπικές μας σχέσεις, στην πολιτικοποίηση και στην ασχολία με τον περιβαντολογισμό και την φιλανθρωπία. Το μήνυμα μου πάντα ήτανε ”να είσαι πάντα ο εαυτός σου χωρίς να απολογείσαι, και ότι αποφασίσεις να κάνεις με την ζωή σου, να το κάνεις με πάθος”. Βλέπω, την τελευταία δεκαετία, ένα κύμα από χρήστες του ίντερνετ να προωθούν την αυτοπεποίθηση και το πόσο σημαντικό είναι να αγαπάς τον εαυτό σου αλλά κανένας ποτέ δεν μιλάει για το τι χρειάζεται να κάνεις για να καταφέρεις κάτι τέτοιο. Ενώ και εγώ, όπως ο περισσότερος κόσμος, βρίσκομαι ακόμα στην προσπάθεια, η λύση είναι το πάθος και ο ενθουσιασμός. Η υπενθύμιση του ότι δεν πρόκειται να είμαι ποτέ ξανά είκοσι χρονών και ότι πρέπει, ότι κάνω, να το κάνω με πάθος.
Μ- Στο άλμπουμ αποκαλύπτονται διαφορετικά μουσικά ρεύματα τα οποία ενώνονται και δημιουργούν ένα μοναδικό σύνολο. Ποιες είναι οι μουσικές επιρροές σου ;
R– Πάντα ερωτευόμουνα καλλιτέχνες που επιθυμούσαν να ενώσουν είδη μουσικής που άλλος κόσμος θα έλεγε ότι δεν πήγαιναν μαζί. Από την εφηβική μου ηλικία όπου με ενθουσίαζε η μέταλ όπερα ( ο συνδιασμός των άκρων ), μέχρι τα πιο πρόσφατα χρόνια όπου με εξιτάρουν καλλιτέχνες όπως η Grimes ή όπως η FKA twigs και οι Royksopp που ενώνουν το μοντέρνο, φουτουριστικό στοιχείο με το κλασικό, περίπου αναγεννησιακό. Στις μουσικές μου επιρροές του σήμερα είναι μέσα οι: Aurora, Banks, Kimbra, London Grammar, Mansionair, MØ, Morcheeba, Sevdaliza, Vaults
Μ- Θα μπορούσα να σε χαρακτηρίσω ως ένα μουσικό χαμαιλέοντα! Μίλησε μου για τις σπουδές σου στη Βυζαντινή μουσική ; Τι σε οδήγησε να την επιλέξεις;
R- Μεγάλωσα ακούγοντας πολλούς καλλιτέχνες όπως οι Loreena McKennitt, Enya, Björk, Lisa Gerrard σε μουσική του Hanz Zimmer κτλ. Όλοι αυτοί οι μουσικοί είχανε ένα κοινό κατά την γνώμη μου. Έγραφαν μουσική με σκοπό να περιγράψουν ένα συναίσθημα που δεν περιέγραφε η pop σκηνή της εποχής τους. Το ιερό, το απόκοσμο, το ξένο, χωρίς απαραίτητα την εισαγωγή της θρησκείας στην μουσική τους. Μεγαλώνοντας λοιπόν και προσπαθώντας να βρω τον δικό μου ήχο αυτόματα με τραβούσε η αναζήτηση σε αυτόν τον τομέα. Όταν ανακάλυψα την βυζαντινή μουσική, μέσα από το μουσικό γυμνάσιο που πήγαινα, ήτανε σαν κάτι γνώριμο, κάτι που ήξερα ότι θα είναι μέρος του προσωπικού μου ήχου. Ένας τρόπος να μάθω να συνδέω και εγώ το απόκοσμο συναίσθημα που ήθελα τόσο πολύ να περιγράψω με τον ήχο μου, με την καθημερινή αναζήτηση για απαντήσεις σε ερωτήματα όπως ”ποιος είμαι, που πάω, τι κάνω” μέσα από τους στίχους μου.
Μ- Ποια εποχή συνήθως είσαι περισσότερο παραγωγικός; Και όταν είσαι στη διαδικασία της παραγωγής ακολουθείς κάποιο συγκεκριμένο πρόγραμμα;
R- Με εξαίρεση τον περασμένο χρόνο, δεν σταματάω ποτέ να γράφω. Είναι κάτι που χρειάζομαι στην καθημερινότητά μου συνέχεια, ασχέτως άμα έχω σκοπό να κυκλοφορήσω δουλειά μου ή όχι. Συνήθως ξοδεύω κάποιες ώρες της ημέρας μου στο πιάνο να παίζω την ίδια νότα και να δοκιμάζω πράγματα με την φωνή μου. Κάποιες φορές, ακούω κάτι που μου αρέσει και σταματάω να το εξερευνήσω παραπάνω. Οι στίχοι έρχονται πιο μετά, αφού καταλάβω πρώτα τι θέλω να πω με τον ήχο.
Μ- Από τη μία οι πολύ επιτυχημένες διασκευές που κάνεις κατά καιρούς και από την άλλη η εκ του μηδενός δημιουργία! Τι σε ενθουσιάζει περισσότερο ;
R- Μου αρέσει πάρα πολύ να κάνω διασκευές, κυρίως γιατί όταν ακούω ένα κομμάτι που μου αρέσει με κυριαρχεί ζήλια. ”Γιατί δεν το σκέφτηκα πρώτος, μακάρι να ήταν δικό μου το κομμάτι”. Οπότε το να το διασκευάσω είναι ένας εύκολος τρόπος να χρησιμοποιήσω δουλειά άλλου παραγωγού για να εκφραστώ. Όλο αυτό όμως δεν μπορεί να ξεπεράσει την ικανοποίηση που νιώθω όταν έχω μόλις τελειώσει ένα δικό μου κομμάτι και κάθομαι να το ακούσω για πρώτη φορά χωρίς να το δουλεύω πλέον. Είναι, σε προσωπικό επίπεδο, άσχετα με το αν θα πουλήσει, το καλύτερο μέρος της δουλειάς μου.
Μ- Ποιος είναι ο αγαπημένος σου σύγχρονος καλλιτέχνης και ποιος ήταν ο αντίστοιχα αγαπημένος σου στην εφηβεία;
R-Δεν έχω σταματήσει να ακούω την μαγική μουσική της Aurora. Μου δίνει έναν τόνο δροσιάς και ελπίδας για το μέλλον. Όσο ήμουνα μικρός, είχα έναν δίσκο των Hevia, μία μπάντα από γκάιντες, που έπαιζα κάθε μέρα σχεδόν μέχρι να λιώσει το cd.
Μ- Έχεις εντοπίσει διαφορές μεταξύ ελληνικού και αγγλικού κοινού;
R– Όπως υπάρχουν οι διαφορές στον τρόπο ζωής και στην κουλτούρα γενικότερα, το ίδιο είναι και στο κοινό ανάλογα την χώρα. Στην Αγγλία γενικά υπάρχει περισσότερο στην κουλτούρα τους η στήριξη στους νέους μουσικούς, με το να πηγαίνει ο κόσμος στα live τους ή να αγοράζει τα άλμπουμ τους ή ακόμα και merchandise. Στην Ελλάδα έχω προσέξει ότι όλη η προσοχή της βιομηχανίας, των ραδιοφώνων, άρα και του κόσμου, πέφτει στους ήδη φτασμένους του τομέα με αποτέλεσμα να υπάρχουν πάρα πολύ καλλιτέχνες που ενώ τους ακούει ο κόσμος, και έχουν προοπτικές για κάτι μεγαλύτερο, δεν βγάζουν καθόλου λεφτά. Δεν ξέρω κατά πόσο φταίει το κοινό σε αυτό το θέμα και κατά πόσο η βιομηχανία αλλά πάντα προσπαθώ να υπενθυμίζω στον κόσμο εδώ στην Ελλάδα να δείχνει την στήριξή του στους μουσικούς που ακούει.
Μ- Τρεις διάσημους με τους οποίους θα πήγαινες road trip και εξερεύνηση;
R- Aurora επειδή θα χανόμασταν ξυπόλυτοι στα δάση της Νορβηγίας, Bert Kreischer επειδή είναι από τους πιο αστείους κωμικούς που έχω δει και θα μας έβαζε συνέχεια σε μπελάδες που θα δημιουργούσαν τις πιο τρελές ιστορίες και την Grace Neutral για να εξερευνήσουμε όλα τα underground μέρη μιας πόλης, ψάχνοντας κάποιον με απίστευτη ιστορία και background να κάνει τατουάζ πάνω μας και να το θυμόμαστε μια ζωή.
Μ- Ποιο είναι το αγαπημένο σου διατροφικό guilty pleasure στο Μάντσεστερ και ποιο στη Θεσσαλονίκη;
R- Στο Μάντσεστερ ήμουνα πάντα ανάμεσα στην πιτσαρία Rudy’s στο Northern Quarter και στην καραϊβική κουζίνα του Turtle Bay. Στην Θεσσαλονίκη έχουμε απίστευτα φαγητά αλλά guilty pleasure είναι τα ζαχαροπλαστεία και οι φούρνοι. Είναι κάτι που μου έλειπε στην Αγγλία. Μία πάστα σοκολάτας, τρίγωνα πανοράματος, εργολάβους από το ζαχαροπλαστείο Μίλτος και πίτες σφολιάτας για πρωινό από τον Ουζούνη.
