H ζεστή αύρα της Alkyone με συνάντησε λίγο καιρό πριν μέσα από το μαγικό κουτί της ζωής μου, το ραδιόφωνο. Οι πρώτες νότες του “Genesis” με έκαναν να σταματήσω ό,τι έκανα. Τα δευτερόλεπτα περνούσαν και ένα φτερούγισμα γέμιζε το στέρνο μου. Τι υπέροχοι στίχοι! Τι υπέροχη η αλήθεια της ψυχής αυτής της φωνής! Τι ονειρική μελωδία μπολιασμένη με αμέτρητα ελεύθερα πετάγματα!
Συνέχισα την δουλειά μου ενώ το μαγικό κουτί συνέχιζε να μου κρατάει συντροφιά. Έγραφα και σιγοτραγουδούσα “And one little bird, it flew right through the flames and up to the wide sky….” και το φτερούγισμα συνέχιζε. Σταματάω να κάνω πως αρνούμαι και δεν ακούω τη μελωδία που παίζει αυτοβούλως στο μυαλό μου. Κλείνω το ραδιόφωνο και μπαίνω στο Spotify πατάω το play και αντιλαμβάνομαι πως αυτό το τραγούδι το αγαπάω και υπάρχει καταγεγραμμένο στο υποσυνείδητό μου πριν καν το ακούσω. Δεν ξέρω το πώς, ούτε το γιατί! Ίσως με κάποιον από τους απόκοσμους και υπερβατικούς μηχανισμούς που έχει η τέχνη, για να σε φέρει κοντά σε ανθρώπους, ερεθίσματα και συναισθήματα που είναι απόλυτα συμβατά με το μέσα σου.
