Η Μαρία Παπαγεωργίου είναι από τις περιπτώσεις καλλιτεχνών που σε κερδίζουν άμεσα. Θυμάμαι την πρώτη φορά που είχα ακούσει τη φωνή της, στην live ηχογράφηση από τον Σταυρό του Νότου, στο παραδοσιακό της Λέσβου «Ανάθεμα τον αίτιο» ένιωσα αμέσως μια ζεστή αύρα να με προσεγγίζει. Ο δίσκος συνεχίζει να παίζει, φτάνει στο «Ήλιε μου σε παρακαλώ» όπου αντιλαμβάνομαι το γενικότερο καλλιτεχνικό εκτόπισμα της. Αναγεννησιακή φιγούρα, παραδοσιακός τρόπος, βυζαντινά γυρίσματα, ροκ ψυχή! Από τότε κάθε φορά που ακούω το όνομα της Μαρίας Παπαγεωργίου ή κάποια μουσική συζήτηση με οδηγεί στην ίδια, μιλάω πάντα για τον δίσκο αυτό. «4 χρόνια Δευτέρα» ονομάζεται και ειλικρινά είναι ένα ζωντανό διαμάντι που κάθε προβολή του στο φως, αντανακλά την καθολική μουσικότητα που διέπει τη φύση της Μαρίας Παπαγεωργίου, μιας και κατά την άποψή μου είναι ότι πιο αντιπροσωπευτικό έχει κάνει. Έπειτα συγκρούστηκα μετωπικά με την συνεργασία της με τον γονιδιακό Μίκη, στην ζωντανή ηχογράφηση 10 κομματιών του συνθέτη σε μια νέα ανάγνωση από την Μαρία. Η συνάντηση αυτή επιβεβαίωσε στο μυαλό μου πως σε μια άλλη εποχή, σίγουρα θα ήταν μια από τις βασικές φωνές με την οποία θα ήθελε ο πρώτος των πρώτων να ζωντανεύει την μουσική και τους στίχους του. Ακούστε την «Αλληλογραφία» και θα καταλάβετε!
Αρχική Interviews λocal interviews Μια μπανάλ κουβέντα μέσα στον κίτρινο σκαραβαίο της Μαρίας Παπαγεωργίου
Μια μπανάλ κουβέντα μέσα στον κίτρινο σκαραβαίο της Μαρίας Παπαγεωργίου
Μια αναγεννησιακή φιγούρα, με βυζαντινά γυρίσματα και ροκ ψυχή, μιλάει στο ελc για αναλογικούς έρωτες, ρατσισμό, μια νέα κουρασμένη γενιά και την χυδαιότητα της εποχής
