Είσαι σχεδόν 18 χρονών, κάνεις ντουέτο με την Έλενα Παπαρίζου, στου οποίου το clip, κερδίζεις το βλέμμα του θεατή, τον κρατάς, τον κάνεις να ακούσει τι λες, ενώ δίπλα σου στέκεται αγέρωχα η ανεπανάληπτη “miss number one”. Παράλληλα είσαι ότι πιο anti-pop θα μπορούσε να εκκολάψει στα σπλάχνα της η pop μουσική βιομηχανία. Συμπληρώνεις αντίστροφα κάθε κουτάκι και όλοι αναρωτιούνται ποια είναι η τύπισσα αυτή; Είναι Γαλλίδα; Μπα όχι μιλάει Ελληνικά. Μπα και πώς την επέλεξε η Παπαρίζου; Τι μέσο είχε; Εδώ λέει ότι δεν ξέρει καν μουσική. Είναι αυτοδίδακτη. Ποιον ισχυρό γνωρίζει; Έχει βύσμα;
Η απάντηση σε όλα είναι ταλέντο. Ταλέντο που αν κλείσουμε τα μάτια μας ή ακόμα-ακόμα αν γυρνούσαμε λίγο πίσω στα ερτζιανά χρόνια, εκεί που οι άνθρωποι άκουγαν ολόκληρα θεατρικά έργα από τα ηχεία τους, θα δούμε πως η θεοποίηση της εικόνας έρχεται να γυαλίσει κι άλλο την επιφάνεια που με κόπο συντηρούμε όλοι μας, ο καθένας από τη δική του ναρκισσιστική γωνιά.