Βλέπω τον τίτλο του δίσκου «Ψυχαγωγία». Λευκά γράμματα και φόντο η τρισυπόστατη φιγούρα του Kristof. Σκέφτομαι αστραπιαία πόσο μεγάλη είναι αυτή η λέξη, πόσο θνητό βάρος μέσα στην αθανασία της σηκώνει και τελικά ποιος είναι ο ορισμός της. Πόσο ωραία θα ήταν να υπήρχε ο ορισμός της, όπως αυτός της τραγωδίας. Αλλά θα μου πείτε μα διαφέρει τόσο αυτό το φτερούγισμα ανάτασης από καρδιά σε καρδιά. Οι μελωδίες του Kristof έχουν γεμίσει τον χώρο. Μα άκου την απόκοσμη φωνή του πόσο απαλά θέλει να με πλησιάσει. «Μα τι κρίμα που άργησα τόσο πολύ να σε ανακαλύψω Kristof», μονολογώ, όσο η ονειρική κατάσταση των στίχων του, η αλληγορία και τα μυθολογικά ξέφωτα, τα οποία είναι σε απόλυτη αναλογία με τα πειραγμένα πιάνα και synthesizers, με οδηγούν στο δικό μου «άλλο μέρος της ύπαρξης, διαφορετικό από το σώμα», όπως λέει ο ίδιος.

Συνεχίστε την ανάγνωση στο www.elculture.gr

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ