Τα στενά του κέντρου της Αθήνας είναι ένα ατελείωτο πολύχρωμο dancefloor. Ο χαρακτηριστικός κίτρινος φωτισμός από τα φώτα του δρόμου, αλλοιώνει τα χρώματα και τότε όλα φιλτράρονται μέσα από ένα κίτρινο πρίσμα. Χρώματα, πρόσωπα, μάτια, χείλη. Αναρωτιέμαι πώς θα ήταν χωρίς αυτό το κίτρινο πάνω από τα χρώματα; Πάνω από τις ζωές μας; Αρχίζω να περπατάω. Βάζω τα ακουστικά μου και επιλέγω την ανηφόρα που οδηγεί στο ύψωμα. Σηκώνω τα μάτια μου και η Αθήνα απλώνεται μπροστά μου σαν μια πολύχρωμη και πολύηχη ανισόπεδη ντίσκο. Έμπνευση μου; Φυσικά ο Pan Pan και η «Φαντασμαγορία 3», η οποία ολοκληρώνει την τριλογία της Φαντασμαγορίας και όλα τα μέρη της συνιστούν το πιο σύγχρονα σουρεαλιστικό soundtrack αυτής της πόλης.
Ο Pan Pan μιλάει στο ελc για τη «Φαντασμαγορία 3», το πιο σύγχρονα σουρεαλιστικό soundtrack αυτής της πόλης
Διάλογος με το πιο φαντασμαγορικό αγόρι
