Ένας από τους δίσκους που ξεχώρισα άμεσα φέτος ήταν το “Polydrama” των Ody Icons. Πάτησα το play και το εναρκτήριο “Where are the rivers”, ήταν ικανό να με κάνει να σκεφτώ πως πρόκειται για μια σοβαρή περίπτωση που έκανε την απόβασή της στα ηχεία μου.
Θυμήθηκα πως το καλοκαίρι το όνομά τους με είχε απασχολήσει ξανά ακούγοντας το αγγλόφωνο single τους “Cosmos Island” και θυμάμαι να έχω σοκαριστεί με την ποσότητα της αλήθειας που έχει μέσα του αυτό το κομμάτι, όσο και το αντίστοιχο clip του. Το “Sose” είναι το επόμενο, έχει ελληνόφωνη έναρξη. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μια μικρή επίκληση στα θεία. Ανατολίτικη ψυχεδέλεια με βουκολικά στοιχεία. Δεν κλωτσάει όμως έστω και αν έχω ακούσει μόνο ένα κομμάτι πριν. Προσθήκη στα αγαπημένα. Η δεύτερη καρδούλα δόθηκε στο “Serotonine-Spell Version” το οποίο είναι και το αγαπημένο μου από όλο τον δίσκο, μιας και σε εμένα το κομμάτι λειτούργησε ακριβώς όπως η σεροτονίνη δρα στον ανθρώπινο οργανισμό. Δηλαδή ως ισχυρός αγγειοδιασταλτικός παράγοντας, ενισχύοντας την φυσιολογική λειτουργία του εγκεφάλου. Το “Pearls” αφιερωμένο στη Δήμητρα της Λέσβου με συγκίνησε και τα couple της mc mi55t τόσο ανατριχιαστικά αληθινά. Στο “Kind Reminder” μου αρέσει το πώς αλλάζει ο χαρακτήρας του από μια acoustic μπαλάντα κλιμακωτά σε μια 80s rock διάθεση! Αγάπησα επίσης και το “Eons”, όπως και τον στίχο “How do we choose to stand next to each other/ And grieve the loss/ And seize the new day/ And fight/ And be gentle and brave/ And fearless and fragile”.