Το “Sweet Tooth” παίζει από το ηχείο του γραφείου και η work-bestie μου λέει αυθόρμητα πόσο της αρέσει αυτό το κομμάτι και πόσο διαφορετική και γλυκιά είναι η φωνή που ακούει. Την ενημερώνω πως το όνομα της είναι Lusaint και πως σε λίγες ημέρες θα μιλήσω μαζί της με αφορμή το νέο της EP με τίτλο “Self Sabotage”. Μου τονίζει ξανά το πόσο χαρακτηριστική είναι η φωνή της, ενώ ταυτόχρονα δίνω σημασία στην αντανακλαστική θετική αντίδραση μιας καθόλα απλής ακροάτριας. Την ενημερώνω πως έχει την υποστήριξη του ραδιοφώνου του BBC, κάτι που δεν της κάνει εντύπωση αφού με χαρακτηριστική χαλαρότητα με ρωτάει: «Μα αν δεν έχει αυτή η φωνή την υποστήριξη του BBC, ποιες θα την είχαν; Μήπως εμείς;».
Όπως καταλαβαίνετε δεν μπορούσα να πω κάτι πάνω σε αυτή τη ρητορική ερώτηση μόνο να προσθέσω μερικές πληροφορίες όπως ότι αυτό το κορίτσι, η κατά κόσμον Lucy Hopkins, κατάγεται από το θρυλικό Manchester το οποίο εκτός από το ποδόσφαιρό του, φημίζεται εξίσου στα πέρατα του κόσμου για τους μουσικούς του. Διαβάζω πως το ψευδώνυμό της προήλθε από την ανάγκη της να βρει μια άλλη ταυτότητα και να γνωρίσει τον εαυτό της καλύτερα από μια άλλη σκοπιά. Έτσι ένας φίλος έβαλε μπροστά από το “saint” που σημαίνει «αγία» την πρώτη συλλαβή του ονόματος της “Lu”, δίνοντάς της την νέα ταυτότητα που τόσο επιθυμούσε. Το EP της είναι ένα καταπληκτικό ντεμπούτο που ρέει πολύ όμορφα αφηγηματικά και μουσικά. Cinematic pop ο ήχος του με πολλές soul και jazz επιρροές. Κρατημένο σαν αποτέλεσμα, σα να μη θέλει να δώσει ακόμα στο κοινό όλο το φάσμα των ικανοτήτων της, κάτι που καταλαβαίνεις φυσικά αν ακούσεις τις διασκευές που έχει κάνει σε μεγάλες επιτυχίες.
Λατρεύει τα γλυκά και το υπέροχο “Sweet Tooth” έγινε η τέλεια αφορμή για να σπάσω αυτή την αμηχανία που νιώθω όταν ρωτάω αγνώστους πράγματα που θα μοιράζονταν μόνο με δικούς τους ανθρώπους ή τον ψυχαναλυτή τους… Της εκμυστηρεύομαι πως έχω στείλει σε μήνυμα τον στίχο “When you’re around, I’m lost, lost in a candy shop”, κατηγορώντας την ζάχαρη για την ενέργεια μου αυτή. Γελάει γιατί καταλαβαίνει ακριβώς τι εννοώ και έτσι ξεκινάει η συνέντευξή μας, ζητώντας της να μεταφερθούμε μπροστά από μια βιτρίνα με παπούτσια κρατώντας ένα παγωτό στο χέρι. Γλυκύτατη (πως αλλιώς;) συμφωνεί και αναλύουμε την αυτοϋπονόμευση, το μοίρασμα, την εσωτερική ανάγκη για αλλαγή και φυσικά το αγαπημένο της γλυκό.
Ανέφερες ότι όταν δημιούργησες καινούριες φωνητικές γραμμές στο κινητό σου που ήταν έξω από τη comfort zone σου, ένιωσες υπέροχα και όλα σου βγήκαν φυσικά. Μπορείς να μας πεις περισσότερα γι’ αυτή την προσωπική σου νίκη και πώς ξεκίνησε όλο αυτό;
Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ! Δούλευα σε ένα άλλο project εκείνη την περίοδο και δημιουργούσα μουσική που αγαπούσα, αλλά ένιωθα ότι κάτι έλειπε από τη δική μου προσωπική δουλειά. Τελικά, άρχισα να ηχογραφώ στο κινητό μου, μικρά ποιήματα, μελωδίες εδώ κι εκεί, και κυρίως στίχους. Πήρα όλα αυτά και τα έδειξα στον παραγωγό μου, με τον οποίο συνεχίζω να γράφω, και μέσα σε δύο μέρες είχαμε γράψει τα πρώτα δύο τραγούδια του EP μου με τίτλο “Self Sabotage”. Ένιωσα τεράστια ανακούφιση που ξεκίνησα επιτέλους να δημιουργώ κάτι εντελώς δικό μου.
Ας μιλήσουμε για την αυτοϋπονόμευση! Γιατί επικεντρωνόμαστε τόσο πολύ στον φόβο και σε ό,τι μπορεί να πάει στραβά στη ζωή μας;
Νομίζω ότι για πολλούς ανθρώπους αυτό λειτουργεί ως ένας μηχανισμός αντιμετώπισης. Σίγουρα είναι για μένα. Τείνω να σκέφτομαι πιο αρνητικά τις καταστάσεις με την ελπίδα ότι έτσι θα είναι τελικά εντάξει. Σαν να μην θέλω η απογοήτευση να γίνει μεγάλο θέμα στο μυαλό μου. Δημιουργώ σενάρια για να προστατεύσω τον εαυτό μου. Η αυτοϋπονόμευση στα καλύτερά της!
Τραγουδάς “When you’re around, I’m lost, lost in a candy shop”. Πρέπει να σου πω, έχω στείλει αυτόν τον στίχο σε μήνυμα, κατηγορώντας… τη ζάχαρη! Έχεις καταλάβει γιατί νιώθεις αυτήν την έλξη για τη ζάχαρη και τις κακές επιλογές; Μπορεί αυτό να είναι μια μορφή αυτοϋπονόμευσης;
Το λατρεύω αυτό! Ναι, είναι σίγουρα αυτοϋπονόμευση! Νομίζω ότι όλοι στρεφόμαστε σε διαφορετικά πράγματα όταν περνάμε διάφορες καταστάσεις. Για κάποιους μπορεί να είναι καλύτερα ή χειρότερα, αλλά για μένα είναι πάντα η ζάχαρη. Γενικά είμαι λάτρης του φαγητού, αλλά είναι κάτι που πραγματικά προσπαθώ να κρατήσω μακριά μου! Χαχα.
Μέσα από τους στίχους και τις μελωδίες σου, ρίχνεις φως στις εσωτερικές σου σκέψεις και στις σκοτεινές σου μέρες. Είναι αυτή μια μοναχική διαδικασία;
Πάντα μου αρέσει να δημιουργώ μελωδίες με άλλους και να κατανοούμε το νόημα του τραγουδιού μαζί. Για το πρώτο EP, όμως, σίγουρα πέρασα χρόνο μόνη μου με τους στίχους. Ένιωσα ότι έπρεπε να το κάνω για να καταλάβω πραγματικά ορισμένες καταστάσεις στις οποίες βρισκόμουν και σχεδόν να ξαναζήσω σκέψεις και συναισθήματα από αυτά που είχα περάσει, ώστε να τα αποτυπώσω στο χαρτί.
Ποια είναι η αγαπημένη σου συνήθεια για την εκτόνωση του άγχους με τις φίλες σου;
Για μένα είναι τόσο απλό όσο το να βγω για έναν καφέ και να μιλήσω. Ένα πρόβλημα που μοιράζεται είναι μισό πρόβλημα. Μόλις μιλήσω με τις φίλες μου για ό,τι περνάω, πραγματικά είναι η θεραπεία μου, και είναι πολύ σημαντικό να μιλάμε ανοιχτά.
Τέλος, για να κλείσουμε, ποιο είναι το αγαπημένο σου επιδόρπιο;
Πολύ ωραία ερώτηση! Θα έλεγα το sticky toffee pudding με παγωτό αλατισμένης καραμέλας!!