Ακούω την «Tσιχλόφουσκα» στο repeat ενώ προσπαθώ να τρυπώσω στο μυαλό του ΜΑΖΟHA, πηγαίνοντας από το ένα δίστιχο στο άλλο και δαμάζοντας σαν κύματα τα punk riffs και τις synth punk μπασογραμμές. Οι στίχοι του άμεσοι, σύγχρονοι, όλα αυτά που λες με τους κολλητούς ή τις περισσότερες φορές με το είδωλό σου στον καθρέφτη. Μουσική που σε διαπερνά. Punk ήθος, νεορομαντική ατμόσφαιρα και μια χαρμολύπη που αντανακλάται επάνω του από την κοινωνία. Ο MAZOHA, κατά κόσμον Τζίμης Πολιούδης, νομίζω πως θα μπορούσε να είναι άνετα ο απότομα ενηλικιωμένος εαυτός του χαρακτήρα Κέβιν ΜακΚάλιστερ από την ταινία «Μόνος στο Σπίτι», που μέσω της μουσικής του καταφέρνει να ξεπεράσει τους ληστές της καθημερινότητάς μας. Αυτούς που αυθύπαρκτα υπάρχουν στο περιβάλλον, αλλά και αυτούς τους πιο σκοτεινούς που δημιουργεί ο καθένας μόνος του.

Συνεχίστε την ανάγνωση στο www.elculture.gr

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ