Στις αρχές του νέου χρόνου εισέβαλλε στη playlist μου το project “Green Was Greener” με το “Another Chance” διεκδικώντας τον χώρο που του άνηκε μέσα σε αυτή “a priori”. Έξι μήνες μετά , κυκλοφορεί η πρώτη ολοκληρωμένη του δουλειά με τίτλο “Introspective” από την Inner Ear Records και αφορμή αυτής έκανα μια όμορφη κουβέντα με τον ιθύνοντα νου του project Θωμά Στρατάκη.
Μ- Ξεκινώντας θέλω να σου πω συγχαρητήρια για το “Introspective” την πρώτη σου ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά. Εξαιρετική ποιότητα μουσικής στο σύνολο της, την οποία προσωπικά δεν με ενδιαφέρει να κατατάξω σε κάποιο μουσικό είδος. Πες μου λίγα λόγια γι’ αυτή.
Θ- Καταρχάς να πω ότι χαίρομαι πολύ που δε σε ενδιαφέρει να κατατάξεις κάπου το άλμπουμ. Με βγάζεις από τη δύσκολη θέση γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν έχω ιδέα πως θα το χαρακτήριζα ή που θα το τοποθετούσα. Ξεκίνησα να γράφω τις πρώτες ιδέες κάπου το 2017, χωρίς βέβαια να έχω στο μυαλό μου ότι γράφω για ένα άλμπουμ. Στη πορεία άρχισαν τέτοιες σκέψεις. Βασικά για την ακρίβεια το 2019, όπου και βρέθηκα με το Νίκο (τον κιθαρίστα της μπάντας πλέον) ο οποίος έχει και το Mad Hat Music που ηχογραφήθηκε ο δίσκος. Βγήκε αρκετά διαφορετικός από αυτό που είχα στο μυαλό μου, αλλά ακούγοντας τον πλέον, χαίρομαι πολύ με το αποτέλεσμα.
Μ- Είσαι το μυαλό και η καρδιά του project “Green Was Greener” μίλησε μας γι’ αυτή την ιδέα. Πως ξεκίνησε και τι αποτύπωμα θα ήθελες να αφήσει στην εγχώρια σκηνή ;
Θ-Η ιδέα πίσω από το Green Was Greener είναι ότι είμαστε μπάντα στα lives. Όσο αναφορά τη μουσική και τη παραγωγή το κάνω μόνος μέχρι τώρα. Δε ξέρω αν θα αλλάξει ή όχι, αλλά για την ώρα δουλεύει έτσι. Μου είναι αρκετά δύσκολο να γράψω, να τζαμάρω ή ότι άλλο κάνει μια ‘’κανονική’’ μπάντα, μπροστά σε άλλους. Έχουμε στήσει ένα αρκετά καλό live και ανυπομονούμε όλοι πάρα πολύ να παίξουμε μπροστά σε κόσμο. Έχω μεγάλη περιέργεια να δω πώς θα αντιδράσει το κοινό. Όσο αναφορά το αποτύπωμα, εγώ προσωπικά θα ήθελα απλά να διασκεδάζει όποιος έρχεται. Να μπορεί, για όσο διαρκεί το live, να ξεφεύγει λίγο από τη σκληρή καθημερινότητα και τη ρουτίνα.
Μ- Μου αρέσει πολύ ο χαρακτηρισμός «πολυοργανίστας» δίπλα από το όνομα σου. Η μουσική πως μπήκε στη ζωή σου και πως κατέληξες στον σημερινό ήχο;
Θ-Εμένα πάλι με ψιλό-cringάρει (γέλια) . Γενικά δε μπορώ να συνηθίσω ακόμα τον εαυτό μου σε όλο αυτό. Ακόμα και στο μικρόφωνο όταν με ακούω είμαι σε φάση ‘’πωωω’’ . Είχα το μικρόβιο της μουσικής από μικρός.
Θυμάμαι στο δημοτικό-γυμνάσιο, το μόνο που με ενδιέφερε ήταν να πάω σπίτι να παίξω κιθάρα. Έχω κάνει απόπειρες να γράψω αρκετά μουσικά είδη.
Για αρκετά χρόνια έγραφα house, minimal κλπ με αρκετές κυκλοφορίες σε labels του εξωτερικού (όχι τίποτα τεράστιο), αλλά νιώθω πως τελικά δε με γέμιζε όσο αυτό που κάνω τώρα. Σίγουρα όμως δημιούργησε μια βάση και με έκανε να μάθω να χρησιμοποιώ synthesisers, drum machines και όλα αυτά τα nerd-ο πράγματα. Σε αυτό που κάνω τώρα ευθύνεται ένα φεστιβάλ που είχα πάει και είδα για πρώτη φορά τους MGMT. Πάντα μου άρεσε να ακουώ τέτοια μουσική αλλά δεν είχα σκεφτεί να το κάνω, μέχρι τώρα.
Μ- Ερεθίσματα από που αντλείς για να γράψεις;
Θ-Ζώντας στο Ηράκλειο, τα ερεθίσματα δεν είναι και πολλά. Αρκετή μοναξιά οπότε ένα μεγάλο κομμάτι στη διαδικασία είναι η φαντασία. Προσωπικές καταστάσεις και βιώματα σίγουρα παίζουν και αυτά το ρόλο τους αλλά όχι σε μεγάλο βαθμό. Γενικά, μοναξιά θα πω. Πολύ μοναξιά!
Μ- Έχεις δηλώσει σε παλαιότερη συνέντευξη σου πως η θάλασσα είναι η μεγάλη σου αγάπη. Θεωρείς πως έχει ψυχαναλυτική επίδραση επάνω σου;
Θ-Μεγάλωσα δίπλα στη θάλασσα οπότε ναι. Δε μπορώ να με φανταστώ σε μέρος που δε βλέπεις θάλασσα. Βοηθάει πολύ όταν θέλω να ηρεμήσω και να αποσυμπιεστώ.
Μ- Σε αυτή τη πρωτόγνωρα απάνθρωπη κατάσταση που βιώνουμε τι ήταν αυτό που σε κράτησε όρθιο;
Θ-Σίγουρα η μουσική. Στη πρώτη καραντίνα είχα να τελειώσω το δίσκο, στη δεύτερη είχαμε τη καλή ανυπομονησία του πότε θα βγει, να φτιάξουμε το εξώφυλλο, να προβάρουμε, να στήσουμε το live και όλα αυτά τα ωραία. Δε με χάλασε να σου πω και την αλήθεια και το άραγμα που έπαιξε. Άκουσα πολύ μουσική, είδα ταινίες, όλα αυτά τα καραντινάτα.
Μ- Το “Another Chance” , μιλάει για μια ακόμα ευκαιρία στον πόλεμο που έχει δηλωθεί για την αγάπη. Θεωρείς πως η αγάπη είναι ένας πόλεμος; Και αν ναι, στο τέλος υπάρχει κάποιος που κερδίζει ;
Θ-Είναι σίγουρα, αν όχι το πιο σημαντικό, από τα πιο σημαντικά συναισθήματα που μπορεί κάποιος να νιώσει. Οπότε για μένα όλοι κερδίζουν στο τέλος. Περνάει αρκετά στάδια, που ένα από αυτά είναι κάτι σαν πόλεμος στο δικό μου κεφάλι.
Μ- Ποιοι καλλιτέχνες θεωρείς πως σε έχουν επηρεάσει και σαν καλλιτέχνη αλλά και σαν άνθρωπο;
Θ-Ανά περιόδους επηρεάζομαι από διαφορετικούς καλλιτέχνες. Πριν μερικά χρόνια είχα επηρεαστεί πάρα πολύ από τον Tyler, the Creator. Όχι τόσο μουσικά, όσο στο κομμάτι του Golf, τα ρούχα που σχεδιάζει, του attitude που είχε και το πόσο δεν τον ένοιαζε η κοινή γνώμη. Θα έκανε αυτό που θα έκανε no matter what. Μουσικά, σίγουρα με έχει επηρεάσει ο Wayne Coyne των Flaming Lips. Ο τρόπος που τραγουδάει, οι στίχοι του και γενικά σαν χαρακτήρας. Νομίζω θα με επηρεάζει συνέχεια. Του έχω στείλει άπειρα μηνύματα να με υιοθετήσει αλλά δεν απαντάει ποτέ χαχα. Τέλος θα πω τον Gustav Ejstes. Έχω ακούσει τόσο πολύ Dungen που σίγουρα έχω επηρεαστεί υπερβολικά πολύ.
Μ- Εκτός μουσικής η καθημερινότητα σου που εκτείνεται ;
Θ-Παίζω μουσική σε ένα μπαρ εδώ και 10 χρόνια τώρα. Το djing το ξεκίνησα στα 16 μου και από τότε δε το έχω σταματήσει καθόλου. Γενικά στο Ηράκλειο οι επιλογές είναι λίγο συγκεκριμένες, δεν έχει και πολλά να κάνεις, ειδικά το χειμώνα. Προσπαθώ όσο μπορώ τα κενά μου να τα απασχολώ με μουσική, είτε δική μου, είτε με κάποιου άλλου.
Μ- Ποια ονόματα της εγχώριας μουσικής σκηνής που ξεχωρίζεις και θα ήθελες να συνεργαστείς;
Θ-Μου αρέσει η Σtella πάρα πολύ. Θέλω κάποια στιγμή να γράψω πιο pop μουσική για άλλους καλλιτέχνες και τι καλύτερο από τη Σtella. Οι Dury Dava είναι επίσης μια μπάντα που μου αρέσει πολύ να ακούω. Εύκολα θα έπινα μπύρες μέχρι το πρωί ακούγοντας τους. Είναι πάρα πολλοί η αλήθεια είναι αλλά θα κλείσω με τον ΜΑΖΟΗΑ ή Vagina Lips. Είμαι φαν και των 2 πρότζεκτ του Τζίμμη. Αν μπορούσα να μπω στούντιο μαζί του νομίζω θα έβγαινε άνετα ένα 2ο Siamese Dream χαχα.
Μ- Πες μου 3 διάσημους που θα προσκαλούσες σε ένα live studio session !
Θ-Πρώτος χωρίς καν δεύτερη σκέψη θα ήταν ο Sebastian Murphy από Viagra Boys. Αν είχαμε 2016 θα έλεγα τον Kanye West αλλά δε πήγε και πολύ καλά η φάση τα τελευταία χρόνια, οπότε θα πω Frank Ocean. Τελευταίο θα αφήσω τον Jason Pierce κι ας είναι πλάτη με τα γυαλιά του, δε με νοιάζει καθόλου.
M- Σε ευχαριστώ πολύ για την κουβέντα που είχαμε! Εύχομαι και στα επόμενα τα πιο όμορφα!
Θ-Εγώ ευχαριστώ για τη πρόσκληση ! Θα ευχηθώ κι εγώ τα καλύτερα για τη δουλειά που κάνετε στο Local Music Alert .
